Słownik biograficzny 321
Eichenstein Cwi Hirsz z Żydaczowa (1785––1831) – cadyk, założyciel dynastii cadyków z Żydaczowa.
Eidels Samuel Eliezer ben Jehuda Ha-Lewi (1555–1631) – rabin i talmudysta, autor Chiduszej halachot (wyd. Praga 1598) oraz Chiduszej agadot.
Epsztejn Kalonimus Kalman Ha-Lewi z Krakowa (1754–1823) – cadyk krakowski, uczeń Elimelecha z Leżajska; pierwszy przywódca chasydzki w Krakowie, często nazywany od tytułu swego dzieła Maor we-szemesz (1842), inspirowanego kabałą komentarza do Tory, który zyskał ogromną popularność wśród chasydów.
Ha-Raw zob. Szneur Zalman z Ladów
Hofsztejn (Hapsztejn) Israel Icchak, Magid z Kozienic (1733–1814) – cadyk chasydzki, znawca Halachy i kabały, uczeń m.in. Dowa Bera z Międzyrzecza i Elimelecha z Leżajska; autor dzieł Or Israel i Awodat Israel.
Hofsztejn (Hapsztejn) Jerachmiel Mosze (1860–1909) – admor i cadyk z dynastii chasydzkiej z Kozienic, nauczyciel i teść Kalonimusa Szapiry.
Horowic Aharon ben Mosze Ha-Lewi ze Starego Sioła (1765/1766–1828/1829) – cadyk ruchu Chabad, związany ze Szneurem Zalmanem z Ladów, którego dworem kierował przez 25 lat. Jego główne dzieła to Sefer Szaarej ha-jichud we-ha-emuna oraz Szaarej awoda (1821), stanowiły komentarz do Likutej amarim Szneura Zalmana z Ladów.
Horowic (Hurwitz) Jaakow Icchak Ha-Lewi z Lublina, Jasnowidz / Widzący z Lublina (1745–1815) – cadyk, inicjator wielu innowacji w strukturze społecznej i duchowej polskiego chasydyzmu; autor ksiąg Zikaron zot oraz Zot zikaron, a także Diwrej emet. W swoich pismach łączył prawo religijne z mistycznym uniesieniem jako doskonałą formę służby Bogu.
Israel ben Eliezer zob. Beszt
Jochanan Ben Zakaj – tanaita palestyński pierwszego pokolenia (I w.), uczeń Hillela I Starszego.
Kac Jaakow Josef ben Cwi Ha-Kohen z Połonnego (1710–1784) – uczeń Beszta, jako pierwszy spisał główne zasady chasydyzmu w dziele Toldot Jaakow Josef (wyd. Korzec 1780), krytykował też ostro elity rabinackie, przez co jego dzieło było palone (Brody 1782). Nie przejął przywództwa ruchu chasydzkiego po swym nauczycielu.
Kordowero Mosze ben Jaakow zob. Ramak
Ha-Lewi Szlomo ben Meir z Karlina (1738–1792) – cadyk, następca założyciela dynastii chasydów z Karlina, Aarona ben Jaakowa. Nie spisywał swych nauk, opowieści o nim pojawiają się w pismach innych cadyków (np. w księdze Bejt Aharon Aharona II z Karlina).
Lipman Elimelech ben Eliezer z Leżajska (1717–1787) – cadyk chasydzki, uczeń Dowa Bera z Międzyrzecza, po śmierci swego nauczyciela uważany za najbardziej wpływowego przywódcę chasydzkiego; twórca jednego z pierwszych dworów chasydzkich; prowadził ascetyczny tryb życia. Wśród jego uczniów byli m.in.: Widzący z Lublina, Menachem Mendel ben Josef z Rymanowa (1745– –1815). Autor dzieła Noam Elimelech, w którym dużo miejsca poświęcił m.in. funkcji cadyka w chasydyzmie.
Luria Icchak ben Szlomo zob. Ari, Ha-Ari
Malachiasz (hebr. Malachi, V w. p.n.e.) – miano Księgi Malachiasza nosi ostatnia księga pośród ksiąg prorockich, nie ma jednak pewności, czy imię autora księgi jest imieniem własnym, czy też przymiotnikiem określającym po prostu posłańca; działał w okresie perskim (około pierwszej połowy V w. p.n.e.).
