326 Wykaz pism rabinicznych, kabalistycznych i chasydzkich cytowanych w traktatach
–1620), przekazanych Buzaglo przez jego nauczyciela, Awrahama Azulaja (1570–1643).
Mikraot Gdolot (Wielkie Pisma) – wydanie Biblii Hebrajskiej (wyd. 1: 1516–1517) zawierające tekst masorecki z przypisami, targumy aramejskie i komentarze biblijne (komentarz Rasziego i inne, zwykle średniowieczne komentarze).
Miszne Tora (Powtórzenie Tory), inny tytuł: Jad ha-chazaka (Silna dłoń) – jedno z głównych dzieł Rambama (Majmonidesa, 1135-1204), wykładnia prawa religijnego na podstawie Biblii Hebrajskiej, talmudów i innych pism rabinicznych, ukończone prawdopodobnie około 1185 r. Do dziś jedyne posttalmudyczne całościowe opracowanie Tory, omawiające także kwestie kultu świątynnego, powszechnie uważane za jedno z najważniejszych dzieł literatury halachicznej.
Noam Elimelech (Łagodność Elimelecha) – obszerny komentarz do Tory Elimelecha Lipmana z Leżajska (1717–1787), jedno z podstawowych dzieł chasydyzmu, które ustanowiło m.in. instytucję cadyka i ugruntowało ideę mistycznego przywództwa w chasydyzmie, wydane po raz pierwszy w 1787 r.
Or ha-chamma (Światło słońca) – księga autorstwa Awrahama Azulaja (1570–1643), stanowiące komentarz do Sefer ha-Zohar.
Or Israel (Światło Izraela) – dzieło Israela Hofsztejna, zwanego także Magidem z Kozienic (1733–1814), stanowiące komentarz do Tikunej ha-Zohar (wyd. Czerniowce 1862).
Pardes rimonim (Sad granatów) – jeden z najważniejszych tekstów kabały autorstwa Moszego Kordowero (1522–1570), będący encyklopedyczną syntezą głównych nurtów kabalistycznych (wyd. 1548).
Peulot ha-cadik (Czyny sprawiedliwego) – opracowane przez Natana z Bracławia opowieści o życiu Nachmana z Bracławia (1772–1811).
Pirkej hejchalot rabati (Traktaty o pałacach większych) – zbiór midraszy przypisywanych tanaicie Iszmaelowi ben Eliszy (I–II w.).
Pri ec chajim (Owoc drzewa życia) – dzieło Chajima Witala (1542[1543]–1620), będące opracowaniem nauk Izaaka Lurii (1534–1572) dotyczących rytuału.
Ptichat (Patach) Elijahu [ha-Nawi] (Otwarcie Eliasza) – fragment wstępu do Tikunej ha-Zohar (17a), opisujący dziesięć sefir, uważany za rozważanie proroka Eliasza. Współcześnie odmawiany jako modlitwa w obrządku sefardyjskim i innych działających na zasadach ustanowionych przez Izaaka Lurię (1534-1572).
Raija mehemena (Wierny pasterz) – dzieło stanowiące część korpusu Sefer ha-Zohar o antynomijnym charakterze, dotyczy 613 przykazań judaizmu, przeciwstawiając się dosłownej ich interpretacji. Tekst powstał nieco później niż zasadniczy korpus dzieła, prawdopodobnie na początku XIV w.
Reszit chochma (Źródło mądrości) – XVI-wieczne opracowanie autorstwa Elijahu de Vidasa, opisujące liczne aspekty życia w interpretacji kabalistycznej.
Sefer bone Jeruszalajim (Księga budowniczego Jerozolimy) – dzieło Szneura Zalmana z Ladów (1745–1813).
Sefer jecira (Księga stworzenia) – traktat o stworzeniu świata z II–III w., powstał w Aleksandrii. Stanowiący jedno z podstawowych dzieł kabały, szeroko komentowany przez kabalistów na przestrzeni dziejów. Proponowane tam elementy mistyczne (m.in. stwórcza moc języka i istnienie sefir) stały się podwaliną dla mistyki kabalistycznej.
Sidur Tora Or(Sidur Światło Tory) – zbiór modlitw (sidur) z 1803 r., zredagowany przez założyciela ruchu chasydzkiego Chabad, Szneura Zalmana z Ladów (1745–1813).
