Podręcznik adepta [1] 19
intencję”100, a poprzez swoją służbę, którą wykonywał na siłę i pod przymusem, nieco odkryła się jego dusza.
ROZDZIAŁ 3
[Jak] wzruszać się i być człowiekiem uczuciowym
Wspomniano uprzednio, że nie tylko u tego, który zdołał się rozpalić, ale także u tego, który się wzrusza, wzruszenie jego poprzedza objawienie duszy, i to z jego powodu pojawia się także światło z Niebios, a uczucie błogości ze świętym wzruszeniem, które poczuje ten człowiek podczas swej modlitwy, swej służby i [świętej] nauki, są blaskiem iskry błogości i świętych płomieni z jego ogrodu Eden, które poczuje, gdy wypełnią się jego długie dni i lata, w jego świecie wiecznym, w jego śpiewie, modlitwie i nauce, gdy Jemu, NIBB, będzie za nim tęskno, i przybędzie Pan kosztować rozkoszy w Ogrodzie Eden ze Sprawiedliwymi swego ludu101. A święci chasydyzmu odnaleźli symbol tego w słowach Gemary102: „świat twój zobaczysz w swym życiu”. W ten sposób przekazuje Gemara człowiekowi, że „Twój świat, świat wyższy będziesz mógł zobaczyć w swoim życiu”. Bo poruszenie i błogość, które odczuwasz i którymi rozkoszujesz się podczas swojej służby na tym świecie są światłem płynącym do twego świata ze świata wyższego. Nadto w księdze Zohar chadasz103, parasza Baher104, powiedział błogosławionej pamięci święty Rabi Szimon: ee„Pokarm przyszłego świata jest w tym świecie zaledwie małą drobiną, której drżenie znajduje się w słodyczy Tory”105. W księdze Bejt Aharon106, parasza Szelach107, komentując werset: „Światło wschodzi sprawiedliwemu[...]”108 powiedziano, że wprawdzie świat obecny i świat przyszły są swoimi całkowitymi przeciwieństwami, ale mimo to są ze sobą połączone. A gdy mówi się, „kto zaznaje tego świata109, ten zaznaje też przyszłego”, nie odnosi się [zwrot] „kto zaznaje tego świata” do jedzenia i picia, i innych pożądań, uchowaj Boże. „Ten, kto zaznaje świata przyszłego” na tym świecie, kosztuje poprzez przykazania smak przyszłego świata, to znaczy niejako poprzez światło ukryte także tutaj zaznaje świata
