20 Podręcznik adepta [1]
przyszłego. Kto nie pozna zaś tego smaku w tym świecie, nie może go zaznać również w świecie przyszłym.
Jeśli mimo wszystko w chwili, gdy człowiek się modli i oddaje służbie [Bożej], jego modlitwa i służba nie wznoszą się płomieniem świętości, a chce pobudzić się jakimś sposobem, [aby] się wzruszyć i nie modlić się ozięble i oschle, tylko żywiołowo, jednak mu to nie wychodzi, niech nie obstaje przy tym, aby się pobudzić. Gdyż takie jest usposobienie i natura człowieka, że gdy upiera się przy jakiejś sprawie, na przykład żeby oddalić od siebie niedobrą myśl, albo żeby dobrą sobie przybliżyć, bywa, że wychodzi mu odwrotnie, że ta zła myśl podąża za nim, a ta, którą chce zatrzymać, gmatwa się. A zwłaszcza gdy obstaje podczas modlitwy i służby przy tym, aby się pobudzić, rozpalić i uświęcić, to właśnie wtedy jego serce skłania się ku głupstwom, tak że czasami sam się dziwi: „Dlaczegóż to, zanim rozpocznę modlitwę i służbę czuję już iskry pobudzenia, a tlące się [6v] płomienie świętego ognia już mają we mnie zapłonąć, natomiast teraz, gdy zbliżyłem się ku modlitwie i służbie przykazaniom, tak jakby wszystko we mnie zgasło, nie ma ani ognia, ani płomienia, jakbym nawet serca nie miał, Boże uchowaj”. Ale nie obawiaj się, młodzieńcze dążący do Pana, ani ty, adepcie pożądający [do] świętości Jego, NIBB, tego się nie lękaj, taka jest ludzka natura, trzeba [więc] posłużyć się odpowiednimi strategiami.
Zwykłej służbie, kiedy człowiek oddaje cześć Panu, towarzyszyć musi prosta myśl: „Jestem sługą Pana, a Tora, modlitwa i przykazania, poprzez które służę Panu, są cząstkami boskimi, i nie tylko poprzez mądrość i studiowanie Tory przylegam do Niego, NIBB, ponieważ taka jest wola boska i pragnienie Jego, NIBB110, ale również [poprzez] wypełnianie przykazań w praktyce, a także słowa i głoski Tory oraz modlitw, imion, sefir i aniołów świętych ze świętości Niebios pochodzących, i w chwili, gdy je wymawiam, Pan oraz setki tysięcy jego świętych przez moje wnętrze przechodzą, a ja muszę przyłączyć się i przylgnąć do tej świętości Niebios, która staje się we mnie prawdziwa i trwała”. A gdy uwierzy i zwróci się ku temu w szczerej wierze i usilnej myśli, wtedy także otrzyma zeń ożywienie. W świętej księdze wspomnianej powyżej111 na Szabat Szuwa112 powiedziano zaś: „W tym, co czyni mąż Izraela, musi on odczuwać ożywienie i znaczenie nawet po długim czasie113. I choć jest jak wół pod jarzmem czy osioł dźwigający ciężar, będzie odczuwał przyjemność przez to, że ma zaszczyt czynić wolę swego Pana, jak wół pod jarzmem i osioł dźwigający ciężar. A jeśli czerpie z tego rozkosz, to odczuwa również sens, z pomocą Bożą”114, KŚC.
I w ten sposób zrozumiesz, że nie ma, uchowaj Boże, sprzeczności w słowach naszych świętych, sprawiedliwych błogosławionej pamięci, które już być może cię uderzyły, gdyż jak często zaznaczają święte księgi, cała służba, Tora, modlitwa i przykazania, jeśli tylko będą sprawowane i odbywane z ożywieniem, we wzruszeniu i rozpaleniu, to dają udział w Ogrodzie Eden, jak wspomniano powyżej. Ale są też miejsca
