36 Podręcznik adepta [1]
nadając im coraz to nowe formy. I nie można oddawać się [10v] przez jakiś czas rozmyślaniu o złu, jakie wyrządził nam nasz wróg, nie przedstawiając sobie na przykład myśli owego nienawistnika, które przywodził, kiedy owo zło czynił, czy jak gotował się on do wyrządzenia zła, jak wznosił pięść, jakimi pogardliwymi słowy znieważał itd., jak wspomniano powyżej. Stąd też, gdy zechcesz odkryć te święte uczucia, które rodzą się w tobie w jakieś święto lub święty szabat, nasil swoje święte myśli dotyczące owego święta i szabatu. Nie możesz [jednak] oddawać się wyłącznie tej jednej prostej myśli, że święto i szabat są święte, bo nie zdołasz [w ten sposób] trwać w niej i jej umocnić. Musisz natomiast wypełnić ją przedstawieniami i wyobrażeniami, i myśleć o nich intensywnie. O rzeczach, których nie ma w wyobraźni myśl intensywnie i je sobie przedstawiaj, te zaś, które są w twojej wyobraźni przedstawisz sobie tak, jakbyś je miał przed oczami, i tylko w ten sposób ujawnisz wzruszenia twojej duszy. I także w chwili, gdy nie jest wzruszona, taką myślą będziesz mógł ją pobudzić do wzruszenia. W świętej księdze Noam Elimelech, parasza Lech [Lecha]177 powiedziano, że człowiek pobudzi się myślą, przedstawiając sobie, że stoi „w niezburzonej Świątyni, z ołtarzem wznoszącym się na swoim miejscu, w świątynnej auli178, że stoi naprzeciw niego i w ten sposób dochodzi do oczyszczenia i całkowitego zjednoczenia, i że modli się z doskonałą intencją, z bojaźnią i miłością, jakby stał w Miejscu Najświętszym […]”179. I powiada tam w świętości swych słów, żeby przedstawił sobie [modlący], jakby widział to wszystko na własne oczy, zob. tamże. I nie jest to tylko intensywne myślenie, ale także silna wyobraźnia.
A do jakiego stopnia myśl, która jest także w wyobraźni, oraz przedstawienie działają w duszy – i to nie w samej przecież duszy człowieka, ale także przylegają do świętości poza nią i ściągają mu świętość z wysoka, przynosząc niewyobrażalną dla nas korzyść i uniesienia, które osiąga człowiek – świadczy cytat z świętej księgi Or ha-chama Chajima Josefa Dawida Azulaja180, NBBPS, do paraszy Wa-jeszew świętego Zoharu, 192, w odniesieniu do rabiego Moszego Kordowero181, NBBPS: „[I] bada [uczeń] mądrość, której nauczył się od swego nauczyciela, i przedstawia sobie jego postać, i przylega duszą do duszy itd., jak w objaśnieniu rabiego Aby do paraszy Szoftim182– kiedy myślał i wyobrażał sobie postać rabiego Szimona [bar Jochaja]183, wówczas objawiła mu się halacha, a to z powodu przylgnięcia duszy do duszy [nauczyciela]. A wyobraźnia może uchwycić duszę tylko poprzez postać odciśniętą w materii cielesnej. I [człowiek] kontempluje tę postać, i poprzez tę postać wzbudza duszę myślącą i mądrość, i osiąga to, czego nie udało mu się osiągnąć [wcześniej]”184. Poprzez myśl
