Podręcznik adepta [1] 47
Stworzycielowi, ale przeciwnie – ranił go przez swoje czyny bezlitośnie, »od stóp do głów«. A ponieważ »dzień krótki« i chwila odejścia z tego świata się zbliża, przychodzi ów, by zdać rachunek z wszystkich chwil swojego życia. I żałuje, kaja się za swe czyny i płacze w sercu skruszonym przed swym Ojcem, który jest w Niebie – i tak czyni się nędznym242 i godnym pogardy w swoich oczach. A jest to dopełnienie o wartości sag, czyli 63, kiedy mówi w swoim sercu, że pełen jest sigim, »odpadków«243 – bo zasadniczym celem wyznania grzechów jest odejście od grzechu i przyjęcie jarzma Królestwa Niebieskiego. W każdym razie od tego momentu nie będzie on już w zgromadzeniu niegodziwych, którzy jeszcze za życia nazywani są umarłymi, ale [będzie] ze sprawiedliwymi, którzy nawet umierając nazywani są żywymi244. Znaczy to, że przez wszystkie dni swego życia czynią przygotowania, [13v] by odejść z tego świata w świętości i czystości, jak napisano w świętym Zoharze: ee»Owi sprawiedliwi myślą tak, jakby ów [każdy] dzień był dniem odejścia z tego świata […]«245. Tak więc ludzie, którzy oddali swoje dni i lata marności, mogą poprawić się, budząc się z żałosnym westchnieniem, by się nawrócić, póki jeszcze słońce się nie zaćmiło. A najważniejszym znakiem nawrócenia i żalu za grzechy jest to, że człowiek gardzi sobą, gdyż pamięta wielkość swoich przewinień. Poprzez to zaś chce żyć na nowo przez przyszłe dni i nie grzeszyć więcej. I to jest gematryczna wartość Wa-jihju równa zal, jak wspomniano wyżej246. Chajej Sara [»życie Sary«] to jest isz chaj [»człowiek żyjący«]247. »Sto lat«248to tajemnica Keter, to jest – po nawróceniu rodzi się nowa wola, by służyć Panu, a Wola nazywa się Keter249. Potem następuje »dwadzieścia lat«, jak to jest wyryte w sefirach umysłowych człowieka, by służyć Panu poprzez tajemnicę Chochma i Bina, bramy nazywające się bramami serca, bo jedna stawia mu barierę z jednej strony, a druga z drugiej, by naprawić to, co zepsuł. Wtedy dochodzi człowiek do miary „siedmiu lat”, które są jak siedem dyspozycji duszy, by oddawać królewską cześć Stwórcy, NIBB, poprzez miłość, bojaźń, wychwalanie i wysławianie, dziękczynienie i przylgnięcie. Tymczasem w przypadku niegodziwych – zaślepione są ich oczy250i dusza niegodziwego stale powiększa brak i odcina się od Stwórcy, NIBB, i wciąż więcej czyni on niegodziwości, aż przez ogrom
