Podręcznik adepta [1] 51
W świętej księdze Noam Elimelech, w komentarzu do paraszy Wa-jiszlach289jest powiedziane: „»zatrzymałem się tam aż dotąd«290, to znaczy, że zwlekałem w swej służbie dzień za dniem i rok za rokiem, i oto co mówili, i mówił już [Psalmista]: »proszę, Wszechmocny«291 »i dał się słyszeć głos Jego«292. Oznacza to, że wiele czasu potrzebuje człowiek wołający: »Proszę, Panie«, »pomóż mi«293, abym służył Ci naprawdę, i da się usłyszeć głos Jego, ale nie natychmiast”294, KŚC. A w imieniu świętego, pana wszystkich synów na wygnaniu295, rabiego Aszera Starszego ze Stolina296, NBBPSŚ, przytaczane jest: „[We fragmencie] »Wołać będą do mnie, a na pewno wysłucham ich wołania«297 występują powtórzenia298 […] – kilka razy i tysiące tysięcy razy musi domagać się każdej rzeczy, aby nie popaść w fałsz [aby nie oszukać siebie samego, że rzeczywiście woła, podczas gdy w istocie nadal nie woła], i każdą modlitwę człowiek musi powtarzać kilka razy, aż zacznie modlić się z głębi serca”299, KŚC. Trudna jest służba modlitwy zanim osiągniemy umiejętność prawdziwej modlitwy, z głębi serca i duszy. Przytoczyliśmy powyżej [fragment] ze świętego Zoharu, że także pobudzenie z duszy pochodzi300, ale nie wszystkie pobudzenia są równe – jest pobudzenie początkowe, i jest po nim kolejne, aż osiągniemy [ostateczne] pobudzenie, a także prawdziwe pragnienie z głębi serca, a to nie przychodzi łatwo. I powiedział tam301 wspomniany powyżej
