Podręcznik adepta [1] 63
rzecz, i wielkie jest każde przykazanie, ale każdy powinien uczynić w myśli odzienie dla duszy z myśli i słów338 wedle swoich możliwości, i tak we wszystkich sprawach związanych ze służbą. W świętej księdze Imrej Elimelech mego szacownego i świętego pana, ojca i nauczyciela, sprawiedliwego i świętego pana, NBBPSŚW, przytacza [Elimelech], co słyszał od swego ojca, mego dziadka, sprawiedliwego i świętego z Mogielnicy339, a co [tamten] powiedział w imieniu swego nauczyciela, świętego z Międzyboża340, NBBPSŚW: „Każdy człowiek, który pragnie służyć Panu, NIBB, natychmiast i od początku służby, nawet jeśli jest jeszcze na początkowym etapie, musi wznosić się w myśli, aby w jego służbie była wysoka potrzeba, aby dźwignąć z kurzu Szechinę341. I nie może mówić: »Kimże jestem, by wspiąć się na tak na tak wysoki szczebel«, bo w rzeczywistości każdy »składający ofiarę«342 »podnosi Szechinę«”343, KŚC. Z żadnej [formy] służby nie jesteśmy zwolnieni, musimy tylko ją sprawować wedle naszej kondycji, nawet niskiej. A w kwestii wspomnianej powyżej344 w [księdze] Maor we-szemesz, każdy człowiek wie, że nie po to, aby jadł, pił i spełniał inne cielesne potrzeby jak pies czy mysz stworzył go On, NIBB, źródło czystości i świętości przewyższającej wszelkie imiona i określenia. Celem jego stworzenia jest tylko dążenie do świętości i zbliżanie się do Niego, NIBB. A kiedy patrzy na siebie i widzi, że życie jego jest krótkie, a kiedy przeminą jego dni i nastanie wieczność, on na wieki pozostanie w tym stanie, jaki wybrał sobie na tym świecie, kota czy myszy, nie daj Boże, jakże różnym od niebiańskiej czystości, przy Wzniosłym i Świętym, pośród świętych i czystych dusz aniołów i serafinów. Kiedy więc tak widzi to nawet najpodlejszy, jego ciało drży, a serce kołacze ze strachu. Ale wszystko zależy od tego, czy myśl tego człowieka i jego wyobraźnia są silne, czy [też] nie. Jeśli są silne, to myśl i wyobraźnia wykonują pracę umysłową, przedstawiają wyraźnie i myśl się rozszerza, oddziałując na ciało człowieka, tak że w tym momencie będzie pragnął tylko, by odłączyć się od ciała i przybliżyć do Niego, NIBB, by „widzieć piękno Pana”345. A dusza człowieka będzie kosztować rozkoszy, bliskości i piękna boskiego. I nawet jeśli jego pożądanie nie jest tak duże, jak to opisano w świętych księgach wspomnianych powyżej, to jednak pragnie, i to pożądanie go ogarnia, wzmagając się w czasie modlitwy. Stopniowo również [jego] ciało się oczyszcza i unosi, odpowiednio do siły jego myśli i wyobraźni. Jeśli jednak jego
