zapewniają, że obecnym starszym kahalnym udało się fałszywymi oskarżeniami i donosami do władz przeciwko starym kahalnikom odsunąć tych ostatnich od ich stanowisk i usadowić się na ich miejscu. Wszystko to zostało jednak uczynione bez wiedzy i zgody szerszych mas, czego dowodem jest to, że nie udało im się udowodnić fałszywych oskarżeń. Po osiągnięciu swojego celu nowi starsi kahalni zaczęli rządzić o wiele gorzej od wcześniejszych reprezentantów. Wylicza się wiele zarzutów:
1) Poprzedni kahalnicy nigdy nie pozwalali, aby w Warszawie zbierali się obcy
żebracy, a jak tylko takiego zauważyli, natychmiast donoszono o tym policji
i żebracy byli wysyłani z Warszawy do ich miejsc zamieszkania. Coś zupełnie
przeciwnego ma miejsce przy obecnych rządzących, którym jest wszystko jedno,
nawet gdyby Warszawa miała zostać zalana wielką ilością biedoty. Od początku
kadencji obecnych reprezentantów Warszawa stała się miejscem schronienia dla
osobników o podejrzanej przeszłości i najgorszej sławy, takich jak złodzieje i różni
przestępcy. Nawet takie indywidua, które poprzedni kahalnicy odsyłali z miasta,
wpuszczono z powrotem i wystawiono im książeczki rekruckie212. To wszystko
dzieje się z powodu osobistych interesów obecnych kahalników, którzy jednocześnie są dzierżawcami podatku koszernego i chcą w ten sposób zwiększyć: a) swoje zyski z podatku koszernego poprzez zwiększenie kręgu konsumentów i b) dochody z podatku rekrutowego, który do tej pory był nakładany na 1600 rodzin. Poprzez rozmnożenie liczby rodzin będzie również na kogo nakładać ten podatek, aby wzbogacić siebie i najbliższych.
2) Poprzedni starsi kahalni byli bardzo aktywni [9]{11} w wypełnianiu swoich obowiązków. Każdy warszawski Żyd miał do nich dostęp i był wysłuchiwany w każdym nagłym przypadku. Szukano sposobów na wspomożenie go. Starsi kahalni
przez ciągłe zajmowanie się sprawami ogółu nawet zaniedbywali własne interesy.
Natomiast obecni przywódcy kahału mają na uwadze jedynie własne egoistyczne
interesy. Ani nie chcą nikogo wysłuchać, ani nikt nie może do nich przyjść po
pomoc lub radę. Są leniwi, niedostępni, a przede wszystkim nie współczują. Dzieje
się tak dlatego, że jako najwięksi bogacze w kraju są ciągle zajęci własnymi wielkimi prywatnymi interesami, nie chcą i nie mogą poświęcić czasu na rzecz pracy dla dobra ogółu. Jako przykład podają Posnera, którego majątek szacują podług swojej żebracko przesadzonej skali. Jest to zarzut powtarzany w później opublikowanej Prośbie, czyli usprawiedliwieniu się…213.
3) Poprzedni kahalnicy starali się nawet w najcięższych czasach, jak w czasie wojny, która dotknęła każdego, zaspokoić skarb państwa, aby w ten sposób ochronić biedotę przed ciągłymi egzekucjami.
4) Obecni starsi kahalni, jako dzierżawcy podatku koszernego, tolerują to, że rzeźnicy zdzierają skórę z ludności przez odbieranie ostatnich 3 groszy do każdego funta mięsa.
212 Książeczka rekrucka – dokument wydawany dla osób (rodzin) obciążonych podatkiem rekrutowym.
213 [Pinchas Eliahu Lipszyc z Opoczna], Prośba czyli usprawiedliwienie się ludu wyznania Starego Testamentu w Królestwie Polskiem zamieszkałego, Warszawa 1819 (II wyd. 1820); dalej na s. [11] pełny tytuł po polsku.
