Izraela, W[arsza]wa, 1818p)251 domagał się likwidacji kahałów i przekazania opieki nad Żydami magistratom i burmistrzom.
Przeciwnikami kahałów byli zatem tym bardziej tacy działacze antysemiccy jak
generał Krasiński, autor fAperçu sur le Juifs de Polognef 252 oraz anonimowy autor dzieła pSposób na Żydów, czyli środki niezawodne zrobienia z nich ludzi uczciwych i dobrych obywateli. Dziełko dedykowane posłom i deputowanym na sejm warszawski 1818 rokup253, którego Żydzi nazywali adiutantem Krasińskiego254. Rację miał autor pisma broniącego Żydów pGłos ludu izraelskiego,1818p, Mosze ben Abraham255, kiedy pytał dwóch ostatnich autorów, co takiego złego widzą w żydowskiej solidarności, jeśli Żydzi często poszczą, a pieniądze zaoszczędzone na jedzeniu dają na cele dobroczynne, na przykład przez gromadzenie środków dla innej nieszczęśliwej żydowskiej społeczności. Czy jest taką zbrodnią, że polscy Żydzi pomagają w ten sposób litewskim Żydom albo na odwrót, litewscy Żydzi wspierają polskich w czasie biedy albo nędzy? Według autora, takie zachowanie zasługuje nie na krytykę, ale na pochwałę256.
Inny anonimowy autor dzieła pO Żydach i judaizmie przez J[anowskiego], Siedlce
1820p257, przedstawił następujące środki walki z żydowską odrębnością:
1) z„Kahały zniesione będą.
2) Używanie książek do nabożeństwa, Talmudem258 zwanych, Żydom będzie zakazane, a będące w ich ręku [książki] zabrane [4]{6} lub oczyszczenie tych z błędów szczególnej Komisji poleconym zostanie.
3) Przez nakłonienie ich do odprawiania nabożeństwa przynajmniej w języku niemieckim i aby powierzchowne sprawowanie obrządków religijnych zbliżyć do
rozumu i serca gminu.
4) Aby książek z zagranicy w języku żydowskim lub hebrajskim sprowadzać nie
było wolno.
251 □ Józef Wyszyński, O reformie ludu Izraela (Warszawa 1818). *Tadeusz Józef Wyszyński, baron, polityk, publicysta; sędzia pokoju i poseł powiatu tomaszowskiego.
252 □ [Wincenty Krasiński], Aperçu sur le Juifs de Pologne [par un officier général polonais, nonce, la ditte] [Warszawa 1818]. *Wincenty Krasiński (1782–1858), hrabia od 1811 r., ordynat opinogórski, generał w czasie wojen napoleońskich, pełnił obowiązki namiestnika Królestwa Polskiego.
253 □ Sposób na Żydów, czyli środki niezawodne zrobienia z nich ludzi uczciwych i dobrych obywateli. Dziełko dedykowane posłom i deputowanym na sejm warszawski 1818 roku [Warszawa 1818].
254 Prawdopodobnie autorem tej broszury był Gerard Maurycy Witowski (1787–1837), tłumacz, poeta, publicysta „Gazety Warszawskiej”, urzędnik rządowy; po 1830 r. pierwszy asesor Komitetu Starozakonnych, zob. M. Wodziński, Oświecenie żydowskie w Królestwie Polskim wobec chasydyzmu. Dzieje pewnej idei, Warszawa 2003, s. 76.
255 □ Głos ludu izraelskiego (1818). *Pseudonim Karola Surowieckiego, franciszkanina, zob. http://imielenko.pl/Karol_Surowiecki_(1750_-_1824)/37 (dostęp: 4 VIII 2017 r.).
256 □ jak wyżej, s. 32.
257 □ O Żydach i judaizmie, [s. 28–29] przez J[anowskiego]. *Ludwik Janowski, O Żydach i judaizmie, czyli wykrycie zasad moralnych tudzież rozumowania Izraelitów, Siedlce 1820. Brak bliższych informacji o autorze tego dzieła.
258 W oryg. Talmuty.
