6) Deputacja zastanawiała się nad pomocą, jaką władze skarbowe otrzymywały ze
strony kahałów w ściąganiu podatków oraz w jaki sposób mogłyby je w tym
zastąpić inne żydowskie instytucje. Postanowiono, że: a) odnośnie do podatku
rekruckiego jego ściąganie można by przekazać już istniejącym urzędom dozorowym, które będą mogły w tym celu zaangażować odpowiedzialnego kasjera.
Do pomocy dozorom zostanie przydzielony miejscowy burmistrz, a wszystko razem będzie funkcjonowało pod kontrolą komisarza okręgowego; b) co się tyczy podatku koszernego, jest on wydzierżawiany przez Skarb Państwa, który nie potrzebuje tu pomocy ze strony kahałów. Pomocy kahałów wymagają jedynie
żydowscy dzierżawcy podatku koszernego, aby ochronić ich interesy przed
oszustwami, które przyniosłyby szkody im i siłą rzeczy również Skarbowi Państwa.
Zatem kahały miały jedynie za zadanie pomóc dzierżawcom poprzez klątwy i przysięgi przeciw nielegalnemu ubojowi. Za każde wykroczenie [3]{5} kahały musiały płacić 1000 złotych grzywny i inne kary. Również tymi zadaniami można obarczyć urzędy dozoru.
Na podstawie powyższego deputacja doszła do wniosku, że dotychczasowe kahały
są zbędne i powinny zostać zlikwidowane.
Obok sprawozdania deputacji również minister Wyznań Religijnych i Oświecenia
Publicznego złożył przed namiestnikiem swój memoriał, w którym przedstawiał on
Zajączkowi przyczyny, dla których kahały istniały do tej pory i dlaczego obecnie stały się zbędne. Nowy minister Grabowski wyraził swoją opinię na podstawie informacji, których zasięgnął u wykształconych Żydów w sprawie powstania kahałów, ich celów i zadań oraz ich wpływu na sytuację wiary, jak również czy istnieją one wszędzie, gdzie żyją Żydzi.
Grabowski uważał, że przede wszystkim badanie powyższych zagadnień jest
zbędne, jeśli się weźmie pod uwagę wielką liczbę ludności żydowskiej w Polsce, ponieważ władza jest już i tak wystarczająco biegła w kwestiach żydowskich. Nie chciał on jednak przeoczyć żadnego szczegółu w tak ważnej sprawie, który mógłby rzucić najmniejsze podejrzenie i wątpliwość co do słuszności planów rządu, dlatego też powziął on ten właśnie środek ostrożności.
Według jednogłośnej opinii wykształconych i oświeconych Żydów, kahały w swojej
obecnej formie powstały dopiero niedawno temu i nie mają nic wspólnego z dawnymi kahałami, zakładanymi przez 7 parnasów, wybieranymi przez miejscową ludność żydowską i tym samym rzeczywiście reprezentującymi ich wspólnotę na zewnątrz. Zajmowały się one również wewnętrznymi sprawami Żydów, nie mogły jednak podjąć żadnego ważnego kroku bez wiedzy całej społeczności.
Kahały miały szerokie zadania, ponieważ były one zarządzane dla dobra żydowskiej ludności z całym jej [4]{6} religijnym i społecznym życiem, takie jak utrzymywanie synagog, bejt ha-midraszów, duchowieństwa, szpitali, cmentarzy, grzebaniem zmarłych, opieka nad biednymi, magidami, wędrującymi uczonymi itd. Z biegiem czasu jednak większość z tych funkcji przestała istnieć. Na przykład o domy modlitwy troszczą się gabajowie, przytułkami i cmentarzami zajmują się specjalne bractwa itd. Głównym zadaniem kahałów pozostało ściąganie podatków dla skarbu państwa i na własne utrzymanie.
