w państwie i będą w stanie przeciwdziałać reformie Żydów i przeciwstawić się planom zbliżania Żydów do polskiego społeczeństwa.
Potocki prosił namiestnika o nakazanie innym ministrom, aby ci porozumieli się
w sprawach dotyczących Żydów i razem współpracowali przy poszczególnych żydowskich kwestiach. Według niego, powinno również zostać powołane stałe, stabilne [3]{5} ciało, deputacja, do której powinni należeć przedstawiciele wszystkich Komisji Rządowych, a ich zadaniem powinno być wyjaśnienie i przygotowanie rozwiązań wszystkich spraw żydowskich.
Tymczasem Potocki przedstawił projekt ustawy pt. „Urządzenie względem żydowskich opłat na utrzymanie synagog, bejt ha-midraszy i rabinów”. Miał on między innymi na celu uchronienie Żydów przed zbytnim obciążeniem podatkami, na co wielu z nich się skarży, z powodu braku kontroli rządu nad kahałami.
Na treść projektu składał się wstęp i 17 artykułów:
Chcąc wprowadzić kontrolę rządu nad wyznaniem żydowskim, jak to jest w przypadku innych religii, jak również zabezpieczyć konieczne dochody na odpowiednie utrzymanie domów modlitwy i rabinów, oraz jednocześnie uchronić biednych żydowskich mieszkańców przed niesprawiedliwością i zbytnim obciążeniem finansowym ze strony bogaczy, postanawia się:
1) Każda żydowska gmina powinna, tak jak do tej pory, ale tylko w kwestiach religijnych, tworzyć parafię. Wybierze ona spośród siebie trzech członków dozoru,
ludzi posiadających gwarancję moralnego prowadzenia się, i przedstawi ich
władzom województwa do zatwierdzenia. Następnie członkowie dozoru wspólnie
z rabinem, mając na uwadze sytuację ekonomiczną gminy i odpowiednie
oszczędności, zestawią budżet koniecznych wydatków na utrzymanie synagog,
bejt ha-midraszy, duchowieństwa, szpitali, tam, gdzie jest to konieczne z przyczyn
religijnych.
2) Przy zestawianiu budżetu członkowie dozoru powinny liczyć się z opinią większości członków gminy i dostosować się do ich życzeń.
3) Odpowiednio do wydatków w budżecie zostaną zestawione przychody, które
będą pochodzić z dwóch źródeł: [4]{6} a) z opłat religijnych, takich jak datki
i religijne posługi, b) z podatków kahalnych.
4) Mniejsze religijne opłaty, takie jak z obrzezania, ślubów itd., które do tej pory
były pobierane dla duchowieństwa, w przyszłości będą wpływać do kasy kahalnej.
Nie powinny one jednak figurować w budżecie, ponieważ są zbyt małymi wpływami. Za to muszą zostać do niego włączane wpływy z pogrzebów, mykwy itp. Przy tym powinno się wprowadzić 4 kategorie płatników i pobierać podatki odpowiednio do możliwości finansowych każdego płatnika.
5) Po obliczeniu powyższych niestałych opłat brakującą sumę na pokrycie wydatków należy zgromadzić przez opodatkowanie przez kahał ojców rodzin według następującego sposobu:
6) Członkowie dozoru stworzą wykaz ojców rodzin i przydzielą ich do jednej
z czterech kategorii, odpowiednio do ich stanu majątkowego. Potrzebna kwota
podatku kahalnego podzielona zostanie na 10 części. Z tego 4 części przeznaczone zostaną na pierwszą kategorię – najbogatszą, 3 części na drugą kategorię, 2 części na trzecią kategorię i 1 część na czwartą kategorię.
