3) [8]{10} Ci trzyletni pustek dzierżawcy, równie jak gruntów właściciele, najsurowszy odbierają zakaz bawienia się po wsiach jakimkolwiek rzemiosłem,
przekupstwem lub lichwiarstwem pod ciężką karą.
4) Nabywanie ziemi bez wszelkiej jednak przywiązanej do niej tak zwanej pańszczyzny nie tylko starozakonnym jest dozwolone, ale każdy z nich hipotekowane udowodniający dziedzictwo lub emfiteutyczny kontrakt, od industrialnego żydowskiego podatku na zawsze, a od służby wojskowej do drugiego inclusive pokolenia będzie wolny.
5) Wspólność Rządowej opieki, wymagając równego poświęcenia się dla kraju,
żaden ze starozakonnych od popisu wojskowego wyjmować się nie może, oprócz nabywców ziemi. Przepis ten prawa tym jest potrzebniejszym, że młodzież
żydowska w ściślejszym z chrześcijanami obcowaniu straci ów wstręt narodowy i przywyknie do ochędostwa dotąd im nieznanego.
6) Osobne dla tych premia, czyli nagrody będą oznaczone, którzy by ze starozakonnych odłogi dawne użyźnili, założyli jakie rękodzieła lub nowy handlu
gatunek zaprowadzili.
7) Każdy Żyd, który udowodni hipotecznie, że jest właścicielem co najmniej 20 morgów ziemi oraz że uprawia ją samodzielnie albo z żydowskimi parobkami, jak również żydowscy parobkowie, którzy udowodnią, że zajmują się we wsiach pracą na roli, zostaną zwolnieni od wszelkich żydowskich opłat, [takich] jak podatek koszerny, rekrutowy itp.”z
W polemice, jaka rozgorzała w polskiej publicystyce i literaturze politycznej
w związku ze zwołaniem pierwszego sejmu Królestwa Polskiego, ważne miejsce zajęła również sprawa pracy rolnej dla Żydów.
Tak na przykład poseł z powiatu tomaszowskiego, baron Józef Wyszyński, w swojej broszurze O reformie ludu Izraela (1818) wystąpił z następującymi wnioskami dotyczącymi rozpowszechniania rolnictwa wśród Żydów. Uważa on, że ziemia jest jedynym źródłem, które żywi i wzbogaca człowieka, dlatego również Żydzi powinni zajmować się uprawą roli, żywić i wzbogacać siebie i swoje rodziny. [9]{11} Osadzenie Żydów na roli będzie również miało silny wpływ na rozwój cywilizacyjny Żydów, bowiem zamiast czerpać zyski z oszukiwania i zdzierstwa chłopa będą się oni zajmować pożytecznym i szanowanym zawodem, jakim jest uprawa ziemi. Trzeba jednak żydowskim kandydatom na gospodarzy rolnych dać zachętę pod postacią przywilejów i wolności. Jak to uczynić, podpowiadają nam liczne nieużytkowane ziemie, które leżą odłogiem w dobrach narodowych i prywatnych. Rząd najpierw powinien dokonać dla żydowskich kolonistów parcelacji nieużytkowanej ziemi w dobrach narodowych i wyznaczyć czynsz odpowiednio do wielkości gruntów, tak jak to jest w przypadku miejscowych chłopów. Jeśli rodzina żydowskich kolonizatorów nie jest w stanie zaopatrzyć się w konieczny inwentarz, bydło czy sprzęty, powinna otrzymać pożyczkę ze skarbu państwa, którą będzie spłacać w ratach przez 3 lata. Żydowscy koloniści powinni również zostać zwolnieni na 3 lata od wszystkich podatków oraz dopuszczeni do wszystkich nagród i premii, które rząd wyznaczy dla przykładnych gospodarstw.
Wyszyński jest przekonany, że środki takie pomogą. Dowodem na to jest, według
niego to, że kiedy konstytucja roku 1775 zwolniła Żydów osiadających na roli z pogłównego, natychmiast to poskutkowało osiedleniem się na roli kilkunastu rodzin żydow
