dPo tym spotkaniu Komisja doszła do następujących wnioskówd 897: pobór Żydów
do wojska być może mógłby ich ucywilizować, ale obecne czasy temu nie sprzyjają. Po pierwsze, rozkaz taki nie przyniósłby natychmiastowych rezultatów, jakie są teraz potrzebne, a nawet zniechęciłby Żydów do sprawy narodowej, ponieważ nie wiedzą oni jeszcze, jakie korzyści, prawa i przywileje będą ich czekać w nowo powstałej sytuacji. Po drugie, i tu wyszło szydło z worka, rekrutacja Żydów wywołałaby niezadowolenie i brak zaufania wśród polskiego narodowego wojska. Komisja Rządowa zwróciła również uwagę, że podczas negocjacji z żydowskimi reprezentantami o podwójnym podatku rekrutowym wprost obiecano im, że pomimo nasilonej rekrutacji Żydzi zostaną zwolnieni z osobistej służby wojskowej i w gwardii ruchomej. dRozkaz ten byłby jawnym złamaniem wcześniejszej obietnicyd, a to jeszcze bardziej odsunęłoby Żydów od powstania.
Co się tyczy Straży Bezpieczeństwa na prowincji, Żydzi należą do tej formacji,
a w stolicy tworzą odrębną gwardię miejską. Komisja Rządowa zaproponowała zatem, daby jedynie tam, gdzie Żydzi wykazali negatywny stosunek do powstania, np. w województwie płockim, wykluczyć ich ze Straży Bezpieczeństwa i zamiast tego obciążyć ich opłatami. Miałby to być rodzaj karyd, [18]{20} aby odstraszyć Żydów od rzekomego popełniania przestępstw, takich jak w okręgu płockim898. Ale właśnie tam mieszczaństwo nie zgodziło się z takimi krokami i miało na ten temat odrębne zdanie. 27 maja 1831 r. Rada Obywatelska z województwa płockiego napisała do Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Rządu Narodowego, że jeśli Żydzi są szkodliwym elementem, to tym bardziej należy ich brać do wojska i tym samym znieść podatek rekrutowy, którego i tak nie można tam ściągnąć, ponieważ ludność żydowska popadła w biedę. W kręgach rządowych zaczęto poważnie zastanawiać się nad braniem Żydów do fortyfikowania twierdzy Modlin899, ale prawdopodobnie nie zdołano już zrealizować tego planu.
***
Odrębnym rozdziałem jest zwiększony podatek rekrutowy w Warszawie.
Tak jak w czasie akcji dostaw futer dla wojska, która obowiązywała wyłącznie
Żydów900, kiedy warszawski kahał próbował sprzeciwić się tym wyjątkowym obciążeniom, chociaż niestety bez rezultatów, coś podobnego stało się również w związku z podatkiem rekrutowym. Warszawscy Żydzi i ich reprezentanci, stojący wyżej kulturalnie niż ich bracia z prowincji, nie byli tak pokorni jak ci ostatni i często w imieniu ogółu protestowali przeciwko wyrządzaniu Żydom krzywdy. Antagonizmy między warszawskimi Żydami a władzą były silniejsze niż między prowincjonalnymi Żydami a rządem, uważającym Żydów z Warszawy za intruzów, którzy nieproszeni pchają się do stolicy i wykorzystują koniunkturę ekonomiczną, aby wzbogacić się szybciej niż to rzekomo przychodziło polskiemu mieszczaństwu. Warszawski kahał, podobnie jak
897 □ djak wyżej, s. 86d.
898 W brudnopisie jeszcze dopisek: „Na tej podstawie Rząd Narodowy odpowiedział 11 kwietnia 1831 roku itd., s. 17”, s. 20 (przyp. tłum.).
899 □ jak wyżej, s. 96.
900 □ patrz moja praca. *Zob. dok. 103.
