pory zebrali już na rzecz powstania w samej tylko Warszawie 30 tys. złotych i w przyszłości również będą dokładać się do tego celu. Należy również wziąć pod uwagę, że ludność żydowska, dktórej jedynym dozwolonym źródłem utrzymania jest prawo do handlud, najwięcej ucierpiała z powodu wydarzeń politycznych. Zwłaszcza w Warszawie część zamożnych ojców rodzin straciła całe swoje majątki w czasie pogromów. Kończą, pisząc, że obecna niekorzystna sytuacja ekonomiczna Żydów i niesprawiedliwość w istnieniu specjalnych żydowskich podatków w kraju, w którym wolność wyznania [10]{30} jest gwarantowana, uprawnia prośbę, aby rozporządzenie o dostawach kożuchów zostało wstrzymane.
Zgromadzenie prosiło kahał, aby przesłał rezolucję do dmagistratud i Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, aby odniosła ona tam skutek. Tak też się stało963. Ale dopiero po porozumieniu się z magistratem, d6 styczniad, nadeszła z Komisji Rządowej odpowiedź, że motywy podane w prośbie i protokole zasługują na wzięcie pod uwagę, należy jednak uwzględnić, że chrześcijańska ludność musi czynnie służyć w wojsku, dostarczać konie i wozy itd., do czego Żydzi są zobowiązani jedynie w niewielkiej mierze. Dlatego wyznaczony kontyngent futer wcale nie jest wysoki i dostawy muszą się natychmiast rozpocząć.
Odpowiedź ta wzburzyła żydowską inteligencję Warszawy, a członkowie dozoru
zagrozili złożeniem mandatów. dCzłonkowie dozoru Halbersztam, Markus Posner
i H. Samelsohn rzeczywiście zwrócili się z taką prośbą do władzd. Henryk Samelsohn zwrócił się do Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z prośbą o zwolnienie go z urzędu, a motywował to tym, że od 1820 roku jest on członkiem Dozoru Szkół Elementarnych, zaś od 1822 członkiem Dozoru [Bóżniczego]. Przez cały ten czas starał się on ze wszystkich sił wypełniać obowiązki, którymi go obarczono, nie bacząc na to, że jest chorym człowiekiem i musi każdego roku spędzić 4–5 miesięcy w kurorcie. Ale ponieważ teraz wymaga się od kahału, aby dostarczono około 1600 kożuchów, i to pod osobistą odpowiedzialnością członków dozoru, prosi on o zwolnienie go z urzędu, ponieważ kiedy przyjmował mandat, nie wyobrażał sobie, że będzie się od niego wymagać [11]{31} takiej misji964.
Nie mając wyboru, warszawski kahał zaczął dostarczać futra, chociaż z opóźnieniem w porównaniu z innymi kahałami. Na przykład pierwsza partia 400 kożuchów została dostarczona dopiero 27 stycznia965. Druga partia – 390 sztuk – została dostarczona przez Leopolda Bergsohna 1 lutego966. Z meldunku, który Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych przesłała Komisja Rządowa Wojny 24 maja 1831 roku, wynika, że warszawski kahał dostarczył 1400 futer i był jeszcze winien 147 sztuk od Żydów praskich967. Uważano za duże ustępstwo to, że pozostałe 147 futer zostanie przesłane w późniejszym terminie.
Spełnienie wszystkich żądań, jakie postawiono przed kahałem, np. czterokrotne
zwiększenie podatku rekrutowego, wystawienie żydowskich formacji, dostarczenie
963 □ jak wyżej, s. 17.
964 □ Arch[iwum] m. W[arsza]wy, XXXIII/14/2, p. 35.
965 □ AAD, j.w., s. 51.
966 □ jak wyżej, s. 62.
967 □ jak wyżej, s. 69.
