Miszna (hebr. powtarzanie, badanie) – powstały w II w. n.e. zbiór dodatków i komentarzy do Tory pisanej, przepisów prawnych i przypowieści; podstawowa część Talmudu
Rabanici – od około X w. określenie Żydów uznających normatywny charakter także tradycji ustnej; w późniejszych czasach używane wobec misnagdów
Rabin (od hebr. rabi – mój mistrz, mój nauczyciel) – przewodnik gminy żydowskiej, znawca prawa religijnego
Rebe – zob. cadyk
Rebecyn – żona rabina
Samarytanie – lud i sekta religijna wyodrębniona w VIII w. p.n.e.; uznają oni tylko Pięcioksiąg i mają własną tradycję ustną; ich relacje z wyznawcami judaizmu rabinicznego są wrogie; w Nowym Testamencie zostali przedstawieni jako wzór miłości bliźniego, stąd potoczne przeniesienie nazwy na osoby udzielające pomocy.
Seuda (hebr. posiłek) – uczta o znaczeniu religijnym
Seuda szliszit (hebr. trzeci posiłek) – zob. szalosz seudot
Sofer (hebr. pisarz, skryba) – zawodowy przepisywacz zwojów Tory, a także innych tekstów związanych z przedmiotami rytualnymi
Syndyk – w dawnej Polsce pełnomocnik, płatny urzędnik gminy żydowskiej, jej reprezentant wobec urzędników królewskich, władz miejskich i instytucji kościelnych
Szabat – ostatni dzień tygodnia, dzień odpoczynku, na pamiątkę siódmego dnia stworzenia świata
Szalosz seudot (hebr. trzy posiłki; aszk. szaleszydes) – dla uhonorowania szabatu do dwóch codziennych dodawaje się trzeci posiłek, celebrowany zwłaszcza przez chasydów, spożywany w szabat późnym popołudniem.
Szames – dosł. sługa, posługacz; rodzaj woźnego w gminie żydowskiej, w synagodze, zwany też szkolnikiem (od słowa szkoła, tj. synagoga); także dodatkowa świeca w lampie chanukowej, od której zapala się pozostałe świece.
Szechina (od hebr. szachan – mieszkać) – obecność Boga w świecie; jedno z imion Boga
Szkolnik – zob. szames
Szochet (aszk. szojchet) – rzezak rytualny
Sztybel (żyd. izdebka, pokoik) – niewielka sala modlitwy, często zakładana i utrzymywana przez grupę chasydów – zwolenników danego cadyka
Talmud – opracowanie dorobku uczonych żydowskich żyjących w Babilonii i Palestynie od III w. p.n.e. do VI w. n.e.; ma dwie główne części: Misznę i Gemarę. Stanowi podstawę judaizmu rabinicznego (współczesnego).
Tanach – Biblia hebrajska; skrót utworzony od nazw jej części: Tora, Newiim (Prorocy), Ketuwim (Pisma)
Tora (hebr. nauczanie, prawo) – pierwsze pięć ksiąg biblijnych (Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa), ostatecznie Tora została skodyfikowana w VII w. p.n.e. Nazwą tą określa się także rodały – spisane na pergaminie zwoje Pięcioksięgu.
Wiernik – w dawnej Rzeczypospolitej urzędnik gminy żydowskiej zajmujący się sprawami finansowymi
Zohar, właśc. Sefer ha-Zohar (hebr. Księga Blasku) – XIII-wieczne szeroko rozpowszechnione dzieło mistyki żydowskiej
