RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Żydowska Samopomoc Społeczna w Warsz...

Tytuł:Żydowska Samopomoc Społeczna w Warszawie (1939–1943)

Sygnatura: AR Tom 27

Autor: Aleksandra Bańkowska, Maria Ferenc Piotrowska

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Data: 2017

Numer: 27

Opis: Żydowskiej Samopomocy Społecznej przyszło działać w warunkach wojennych, w sytuacji nieustannych niedoborów i planowej niemieckiej polityki wyniszczenia ludności żydowskiej. Organizacja ta była ważnym elementem życia społecznego getta warszawskiego, nie tylko z powodu świadczonej pomocy, lecz także działalności kulturalnej i politycznej. Jej aktywność była często sprzeczna z polityką oficjalnej administracji getta. Wśród działaczy ŻSS znalazło się wielu współpracowników „Oneg Szabat”, w tym Emanuel Ringelblum, Menachem Mendel Kohn i Menachem Linder. Tom obejmuje dokumenty urzędowe związane ze świadczeniem pomocy, listy osób ubiegających się o wsparcie, a także opracowania i teksty o charakterze publicystycznym, w tym krytyczne wobec organizacji. Pozwalają one poznać tryb pracy organizacji, usłyszeć głosy jej działaczy oraz ludzi liczących na jej pomoc.

Tom pełnej edycji ARG: 27

strona 1040 z 1311

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 1040


23.03.1942, Warszawa-getto. ŻSS-KOM. Sekcja Kontroli. Dr J[ózef] Szalman, inspektor, „Sprawozdanie z lustracji w internacie CENTOS-u Dzielna 67 w dn. 15.03.1942 r.”. Opis pomieszczeń internatu, dzieci, wyżywienia, prowadzonych zajęć, personelu


[1] Żydowska Samopomoc Społeczna
Komitet Opiekuńczy Miejski
Warszawa
SEKCJA KONTROLI
                                     SPRAWOZDANIE Z LUSTRACJI
                      w Internacie CENTOS-u – Dzielna 67 w W[arsza]wie
                                             w dn. 15 marca 1942 r.
LOKAL INTERNATU
Internat mieści się przy ul. Dzielnej 67 w budynku piętrowym (parter i 1 piętro) o 18 ubikacjach454, w tym:
                                         4 sypialnie dla dzieci
                                         1 jadalnia
                                         2 bawialnie
                                         1 szwalnia
                                         2 izolatki
                                         4 pokoje dla personelu
                                         1 kuchnia
                                         2 magazyny
                                         1 pralnia
                                         18 ubikacji.
W sypialniach – z nich dwie większe o 4 oknach i dwie mniejsze o 2 oknach – łóżka są ustawione w 3 lub nawet 4 rzędach. Ilość łóżek (w jednej sypialni – drewniane, w pozostałych – żelazne) w tym sypialniach wynosi resp.455 38 – 31 – 34 – 31, razem 134 łóżek (oprócz izolatek), z których 3 łóżka w jednej sypialni zajmują 3 pomocnice wychowawczyń, które śpią w tym pokoju. Każde dziecko śpi w oddzielnym łóżku.
NB. 1. W sypialniach jest ciasnota; łóżeczka są zbytnio stłoczone; wobec braku opału od kilku w pokojach było zimno.
2. Pościel w sypialniach dla dzieci okazała się brudną; nie zmieniono jej od 6 tygodni, wedle wyjaśnienia kierowniczki p. [Raisy] Ablówny456 z powodu trudności w opraniu (bieliznę białą oddawano do pralni TOZ-u, ostatnio – od 1 lutego br. – zmniejszono poprzedni przydział 240 kg do 100 kg miesięcznie).



454 Tu w dawnym znaczeniu tego słowa: pomieszczenie, pokój.
455 Od respectively – odpowiednio (ang.).
456 Raisa Ablówna, przed wojną przełożona szpitala dziecięcego w Łodzi, w getcie warszawskim naczelna siostra w Wydziale Sanitarnym CENTOS, zarazem kierowniczka sierocińca CENTOS przy ul. Dzielnej 67. Zginęła w lipcu 1942 r. Zob. Berman, s. 126; Zofia Szymańska, Byłam tylko lekarzem, Warszawa 1979, s. 133, 139; AŻIH, AJDC, 210/48, k. 66.