Zanim jeszcze nastąpi zasadnicze uregulowanie żydowskiej pomocy społecznej, byłoby bardzo pożądane od razu wydać kilka rozporządzeń natury praktycznej w sprawach niecierpiących zwłoki. Najważniejsze byłyby chyba:
1) Przydział ustalonych kontyngentów żywnościowych dla żydowskiej pomocy społecznej i instytucji charytatywnych.
2) Zapewnienie zasiłków dla tych instytucji, które nie dysponują żadnymi środkami i w przeciwnym wypadku byłyby zmuszone zaprzestać swojej działalności pomocowej.
3) Wydanie pozwoleń na przywóz i zakupy środków żywnościowych, tkanin ubraniowych, konfekcji, bielizny, surowców, jakich żydowskie instytucje opieki społecznej używają do zaspokojenia potrzeb swoich podopiecznych zarówno na terenie Generalnego Gubernatorstwa, jak również Rzeszy.
4) Umożliwienie Żydom działającym w organizacjach charytatywnych swobody poruszania się96 i niepociąganie ich do innych prac, tak aby mogli w całości poświęcić się pełnieniu swych obowiązków.
Komisja Koordynacyjna
Organizacji Społecznych i Opiekuńczych TOZ, CENTOS i in.
Kraków, 2.3.1940 r.
[9] Notatka o działalności American Joint Distribution Committee
American Joint Distribution Committee założono w Nowym Jorku po wojnie światowej. W 1919 r. bardziej znane żydowskie organizacje pomocowe w USA powołały do życia AJDC w celu koordynowania dzieła pomocy dla ludności żydowskiej w krajach Europy i aby je odpowiednio do tych zadań zjednoczyć. W chwili powstania działalności AJDC przyświecały następujące cele: 1) szybka pomoc w pilnych sytuacjach, 2) pomoc społeczna i dobroczynność, 3) produktywizacja i przebranżowienie zawodowe ludności żydowskiej.
AJDC jest dobrowolną organizacją pomocową i pozyskuje swoje środki ze zbiórek publicznych w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. W tym celu organizuje się systematycznie raz lub dwa razy do roku wielkie zbiórki (tak zwane drives). Główna siedziba zarządu centralnego AJDC znajduje się w Nowym Jorku, siedziba centrali dla krajów europejskich mieści się obecnie w Brukseli.
AJDC w Polsce jest filią centrali nowojorskiej i działa od 1919 r. Jako organizacja zagraniczna w Polsce mógł rozwijać bez przeszkód działalność pomocową, bez konieczności przyjęcia takiej formy organizacyjnej, jakiej wymagały polskie ustawy od pozostałych stowarzyszeń. Polskie prawo o stowarzyszeniach z 1932 r. zna mianowicie dwie formy stowarzyszeń: stowarzyszenie zwykłe, które podejmuje działalność po upływie określonego czasu od chwili ich prawidłowego zgłoszenia, o ile organa władzy nie zgłoszą sprzeciwu, oraz stowarzyszenia zarejestrowane (RS), posiadające osobowość prawną, które powstają formalnie dopiero po urzędowym zatwierdzeniu ich statutów. W przypadku AJDC, który podlegał amerykańskiemu konsulowi w Warszawie, nie zastosowano przytoczonych powyżej przepisów.
96 Od 26 stycznia 1940 r. Żydów obowiązywał zakaz jazdy koleją.
