przez Niemców w czasie powstania w getcie, trafił do obozu w Budzyniu, następnie do obozów w Kraśniku, Płaszowie i Mauthausen, gdzie prawdopodobnie zginął. Zob. Kassow, s. 157; Neustadt, s. 367–369.
Bornstein Izaak (1884 [1899?]–1943), statystyk i ekonomista, sekretarz, później dyrektor biura AJDC w Warszawie, od końca 1940 r. kierował biurem AJDC w Krakowie. Po likwidacji oficjalnej działalności AJDC w grudniu 1941 r. przeniósł się do Częstochowy, stamtąd do getta sosnowiecko-będzińskiego. Prawdopodobnie został tam zamordowany w sierpniu 1943 r. Zob. AŻIH, AJDC, 210/18, k. 1; http://archives.jdc.org/exhibits/in-memoriam/isaac-bornstein.html.
Brandstätter Michał (1888–1943), germanista, nauczyciel, publicysta i redaktor czasopism pedagogicznych („Ogniwa”, „Nasz Ogród”), autor podręcznika do nauki języka niemieckiego, założyciel żydowskiego gimnazjum we Lwowie, w latach 1921–1939 dyrektor żeńskiego gimnazjum polsko-hebrajskiego w Łodzi, sympatyk ruchu chalucowego. W grudniu 1939 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie został kierownikiem Wydziału Personalnego KK (później ŻTOS i ŻOS) oraz nauczycielem w tajnym gimnazjum Tarbutu. W getcie pracował nad książką wspomnieniową o domu swojego ojca, pisarza hebrajskiego Mordechaja Dawida Brandstaettera. Zginął w czasie styczniowej akcji wysiedleńczej, rozstrzelany na podwórzu swojego domu przy ul. Zamenhofa. Zob. Neustadt, s. 381–383; Kronika getta, s. 619.
Braude Szyja (?–1942), przed wojną nauczyciel języków klasycznych w szkołach wileńskich, a także popularyzator języka żydowskiego, założyciel kółka etnograficznego im. Anskiego w Warszawie. Od września 1939 r. działacz KK, założyciel sieci kuchni ludowych, kierownik Wydziału Kuchen Ludowych ŻSS-KK (później ŻTOS), a także inspektor Komisji Aprowizacyjnej Wydziału Zaopatrywania ŻKOM. Chory na gruźlicę, przebywał w sanatorium „Brijus” w Otwocku, gdzie tłumaczył Platona na jidysz. Popełnił samobójstwo przed akcją likwidacyjną w sierpniu 1942 r. Zob. Kronika getta, s. 600–603; AŻIH, CENTOS, 200/8, k. 5.
Braude-Hellerowa Anna (1888–1943), lekarka pediatra, działaczka społeczna. W 1913 r. lekarka w Szpitalu Starozakonnych na Czystem w Warszawie, następnie w latach 1914–1916 w Szpitalu dla Dzieci im. Bersohnów i Baumanów, organizatorka Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i do 1930 r. stała pracownica jego placówek w Warszawie (ambulatorium, Dom Wychowawczy dla Dzieci, Stacja Opieki nad Matką i Dzieckiem przy ul. Lubeckiego 8), założycielka Szkoły Pielęgniarek Dzieci przy TPD i jej dyrektorka w latach 1919–1923, współpracowniczka CISzO, współorganizatorka sanatorium dla dzieci w Miedzeszynie. Inicjatorka ponownego otwarcia Szpitala im. Besohnów i Baumanów, w którym w latach 1930–1942 była naczelnym lekarzem i ordynatorką oddziału niemowlęcego. W getcie przewodniczyła Komisji Zdrowia przy RŻ (do jesieni 1941 r.) i wchodziła w skład Rady Zdrowia. Brała udział w badaniach nad głodem. Po wielkiej akcji została dyrektorką ostatniego szpitala w getcie przy ul. Gęsiej 6/8. Zob. J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów…, t. 1, s. 136–137; Przewodnik, s. 250–251, 843.
Braun W., działacz ŻSS, początkowo w Komisji Odzieżowej, później w Sekcji Opieki nad Uchodźcami, odpowiedzialny za rozdział bezpłatnych talonów aprowizacyjnych wśród mieszkańców punktów, inspektor punktów dla uchodźców. Członek patronatu kuchni ludowej przy ul. Leszno 29, założyciel kuchni przy ul. Leszno 22. Zob. Kolekcja Hersza Wassera, s. 229–230; M. Mazor, The Vanished City, s. 63.
Bresler K., członek Głównej Komisji Aprowizacyjnej Wydziału Zaopatrywania ŻKOM i kierownik biura wydziału przy ul. Tłomackie 5.
Buchweitz Rafał (1893–1945?), inżynier, matematyk i metalurg, od 1924 r. dyrektor
