Huberband Szymon (1909–1942), rabin w Piotrkowie Trybunalskim, historyk amator, współpracownik warszawskiego oddziału JIWO, publikował w „Sociale Medicin”. We wrześniu 1939 r. stracił w wyniku bombardowania rodzinę, przeniósł się wiosną 1940 r. do Warszawy i rozpoczął pracę w sektorze społecznym ŻSS. Pierwszy stały współpracownik Ringelbluma w „Oneg Szabat”, złożył w ARG liczne własne opracowania, dziennik i inne teksty. W czasie akcji zatrudniony w szopie szczotkarskim, zabrany na Umschlagplatz 18 sierpnia, zginął w Treblince. Zob. PSB, t. X, s. 77; Shimon Huberband, Kiddush Hashem. Jewish Religious and Cultural Life in Poland During the Holocaust, tłum. David E. Fishman, oprac. Jeffrey S. Gurick, Robert S. Hirt, 1987, s. 197–198.
Jaszuński Józef (1881–1943), inżynier, pedagog, działacz społeczny, od 1920 r. pracownik oddziału ORT w Wilnie, w latach 1924–1928 dyrektor żydowskiego gimnazjum w Wilnie, od 1928 r. dyrektor biura Centrali ORT w Polsce z siedzibą w Warszawie. Członek Prezydium JIWO, redaktor pisma „Ruch Spółdzielczy”, sekretarz redakcji Wielkiej Encyklopedii Brockhausa-Efrona. W czasie wojny kierownik Wydziału Statystycznego RŻ i krótko Komisji Emigracyjnej RŻ, działacz ORT i KK (Wydział Pomocy Konstruktywnej), od września 1940 r. członek Prezydium ŻSS, organizator kursów rzemieślniczych w getcie. Zginął w akcji styczniowej razem ze swoją rodziną. Zob. PSJ, t. 1, s. 664; Przewodnik, s. 847.
Kahan (Kahane) Eliasz (Eliahu) (1886?–1942) kupiec, współwłaściciel wytwórni bielizny „Akas”. We wrześniu 1939 r. organizator jednostki obrony przeciwlotniczej (OPL) w domu przy ul. Nalewki 23, z której powstał pierwszy w Warszawie Komitet Domowy, członek zarządu tego Komitetu. Inicjator zakładania komitetów domowych na terenie Warszawy. Założyciel Centralnej Komisji Patronatów, członek prezydium CKP. Członek patronatu nad schroniskami Dzika–Stawki. Rozstrzelany w nocy z 17 na 18 kwietnia 1942 r. w getcie warszawskim. Zob. ARG. Getto warszawskie II, s. 309.
Kaminer Meszulem (1886–1941), jeden z założycieli i przywódców partii Agudas Isroel, pisarz religijny, autor czterotomowej Di jidysze geszichte lojt di mesojre [Historia żydowska według tradycji] wyd. w 1932 r., redaktor pisma „Der Jud”, współzałożyciel szkół Jesodej ha-Tora, członek warszawskiej GŻ, po wybuchu wojny przewodniczący Wydziału Spraw Religijnych i Wydziału Cmentarnego RŻ, kierownik Patronatu nad Talmudystami. Zob. „Gazeta Żydowska”, 22 października 1941, nr 101, s. 3; Rada Żydowska w Warszawie, s. 178.
Karcz Herszko (1890–?), przed wojną inspektor włoskiego towarzystwa ubezpieczeniowego Riunione Adriatica di Sicurita. Od 1940 r. inspektor AJDC na dystrykt warszawski GG. W lutym 1940 r. złapany bez opaski w trakcie podróży służbowej i skazany na 6 miesięcy więzienia. W getcie warszawskim inspektor dzielnicowy sektora społecznego. Zob. AŻIH, AJDC, 210/18, k. 1; 210/8, k. 19; 210/195.
Kenigstein (Koenigstein, Königstein) Marek (1871–1953), lekarz laryngolog, przed wojną prowadził prywatną praktykę w gabinecie przy Marszałkowskiej 137, prezes Centrali TOZ, i członek zarządu Oddziału Warszawskiego TOZ. Zob. AYV, O.3/2355, Relacja Józefa Chajna.
Kirszenbaum Menachem (?–1943), z zawodu księgowy, działacz syjonistyczny, przedstawiciel Syjonistów Ogólnych (grupa Al Hamiszmar) w radzie społecznej przy AJDC, członek kierownictwa ŻTOS, działacz Tarbutu i Tkumy, członek Rady CENTOS. Po wielkiej akcji przedstawiciel syjonistów ogólnych w ŻKN. Zgłosił się do Hotelu Polskiego, zginął na Pawiaku. Zob. Przewodnik, s. 324, 570, 764, 779; AŻIH, AJDC, 210/51, k.15; AYV, 033/1216, Relacja Kopla Piżyca.
Kohn Menachem Mendel (1881–1943), przed wojną zamożny kupiec w Ostrołęce, uchodźca,
