Ogniska dla dzieci – świetlice dla dzieci w wieku 3–7 lat, połączone z punktem dożywiania.
Ogólni Syjoniści – ruch dążący do odbudowy społeczeństwa i państwowości żydowskiej w Palestynie drogą akcji dyplomatycznych. Na ziemiach polskich partia ogólnosyjonistyczna działała od 1906 r., była częścią Światowej Organizacji Syjonistycznej.
Ogólny Komitet Pomocy Uchodźcom Żydowskim z Niemiec – powstały 4 listopada 1938 r. w Warszawie komitet jednoczący inicjatywy pomocowe dla wygnańców z Rzeszy. Centralą w Warszawie kierował Mojżesz Schorr, natomiast ekspozyturą w Zbąszyniu Emanuel Ringelblum. W działalność Komitetu zaangażowały się liczne żydowskie organizacje w Polsce, takie jak CENTOS, ORT, AJDC, udzielając pomocy doraźnej (zapomogi pieniężne, pomoc odzieżowa, łączenie rodzin), organizując kursy zawodowe, pomagając w załatwianiu formalności emigracyjnych.
Opaska – biała opaska z niebieską gwiazdą Dawida, którą na prawym ramieniu musieli zgodnie z zarządzeniem Generalnego Gubernatora Hansa Franka nosić od 1 grudnia 1939 r. wszyscy Żydzi w Generalnym Gubernatorstwie powyżej 12. roku życia. Na obszarze włączonym do III Rzeszy Żydzi nosili naszyte na ubrania żółte gwiazdy.
Organizacja Rozwoju Twórczości Ludności Żydowskiej w Polsce (ORT) – organizacja, której celem było rozwijanie wykwalifikowanego rzemiosła i rolnictwa wśród Żydów przez szkolenia zawodowe, zakładanie spółdzielni, zaopatrywanie w narzędzia. Działała od 1880 r. w Rosji. W 1924 r. otwarto biuro w Warszawie. Funkcjonowała w Polsce również po wojnie do 1967 r.
Parówka – potoczna nazwa narzuconych przez władze niemieckie przymusowych dezynfekcji przeprowadzanych w getcie warszawskim w ramach walki z tyfusem. Podczas akcji dezynfekcyjnej domy, w których występowały wypadki tyfusu, izolowano, ich mieszkańców umieszczano w kwarantannie, a ich dobytek odkażano. W praktyce działanie takie miało niewielki wpływ na powstrzymanie epidemii tyfusu. Stało się za to źródłem korupcji, kiedy mieszkańcy getta, chcąc uniknąć kwarantanny i zniszczenia lub kradzieży dezynfekowanego majątku, płacili łapówki członkom kolumn.
Patronat – najpopularniejsza i podstawowa forma skoordynowanej pomocy społecznej, organizowana samoczynnie lub zlecenie biur dzielnicowych Żydowskiej Samopomocy Społecznej. W getcie zakładano patronaty nad kuchniami ludowymi, schroniskami dla uchodźców i przesiedleńców czy sierocińcami, które zajmowały się zbiórką funduszy i darów na ich rzecz. Organem koordynującym ich pracę była Centralna Komisja Patronatów, składająca się z przedstawicieli komitetów domowych.
Pawiak – popularna nazwa więzienia śledczego Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa Dystryktu Warszawskiego przy ul. Dzielnej w Warszawie. Po zamknięciu getta Pawiak znalazł się na jego terenie. Konwojujący wiezionych na Pawiak więźniów niemieccy strażnicy często atakowali znajdujących się na drodze ich przejazdu mieszkańców getta. Na Pawiaku więziono też Żydów aresztowanych poza gettem.
Placówki – ośrodki pracy przymusowej znajdujące się na terenie Warszawy, np. w fabrykach czy na stacjach kolejowych. Praca na placówkach była niezwykle wyczerpująca fizycznie, robotnicy byli często narażeni na bicie. Jednocześnie jednak wyjście na placówkę wiązało się z opuszczeniem terenu getta, co stawało się dla niektórych okazją do szmuglu.
Poalej Syjon (hebr. Robotnik Syjonu) – ruch polityczny łączący ideologię syjonistyczną z socjalizmem, dążący do budowy socjalistycznego społeczeństwa żydowskiego w Palestynie. W 1906 r. powstała partia Poalej Syjon – w Polsce działała od 1918 do 1950 r.
Pogotowie Ratunkowe zob. Lekarskie Pogotowie Ratunkowe.
