12. Rozładowanie wysiedleńców znajdujących się w Warszawie
Zgodnie
z życzeniem wysuniętym przez uchodźców i wysiedleńców znajdujących się w
Warszawie zapytuję, do jakich miejscowości można by kierować te osoby,
które chciałyby opuścić Warszawę ze zbliżającą się wiosną i urządzić się
taniej na prowincji.
Pan dr Arlt kazał poprosić p. płk. Wiecka,
któremu zreferowałem tę sprawę i zaproponowałem zakomunikować
miejscowości wysunięte przez zainteresowanych. Pan płk Wieck prosił, bym
w tej sprawie porozumiał się z p. [Waldemarem] Schönem126
(Reichsamtsleiter Schön) w Urzędzie Szefa Dystryktu w Warszawie.
13. i 14. Bezpieczeństwo i Ghetto
Pod
koniec rozmowy jeszcze raz wróciłem do sprawy konferencji, która
poruszy sprawy żydowskie natury ogólnej. Uważam więc za zbyteczne sprawy
te poruszać.
Pan dr Arlt prosił jednak, bym i o tych sprawach
wspomniał już dzisiaj, i to w tym celu, aby mógł pomyśleć o nich jeszcze
przed konferencją.
Zastrzegłem się więc, że to przekracza moje
kompetencje, które ograniczają się jedynie do spraw opieki społecznej, i
wspomniałem na wyraźne życzenie p. dra Arlta o dwóch bolączkach
obecnego życia żydowskiego. Jest to brak bezpieczeństwa, który hamuje
wszelkie przejawy życia społecznego i osobistego, oraz słuchy o ghetcie,
które powracają od czasu do czasu.
W pierwszej sprawie polecił p. dr
Arlt z miejsca p. Heinrichowi wystosować pismo do szefów dystryktów, by
w żadnym wypadku nie zatrudniać przy przymusowych pracach tych osób,
które są czynne w życiu gospodarczym (es dürfen keinesweges Personen aufgegriffen werden, die im Wirtschaftsleben stehen).
Co się zaś tyczy ghetta, prosił, byśmy zaprzeczali jak najkategoryczniej tym pogłoskom (bitte diesen Gerüchten auf das Entschiedenste entgegen zutreten). Zdanie to powtórzył.
[6] Podziękowałem p. drowi Arltowi i przeszedłem do omówienia szczegółów z p. Heinrichem.
15. Przekazywanie złotych do miejscowości przyłączonych do Rzeszy
Pan
Heinrich poinformował mnie, iż dostał list z Płońska z prośbą o
zezwolenie na przekazanie przez AJDC pieniędzy w złotych, które mają być
wypłacone w niemieckich markach. Zwrócił się w tej sprawie do
Reichskreditkasse, która odmówiła. Pan Heinrich nie dał jednak za
wygraną i czynił dalsze zabiegi w tej mierze. Po dłuższym pertraktacjach
udało mu się uzyskać zgodę na to, by w poszczególnych wypadkach mógł
występować z wnioskiem o transferowaniu sum, o czym zakomunikował p.
Bornsteinowi. Odpis listu wręczył mi.
