ludności katolickiej. Zasada ta byłaby o tyle słuszną, iż każdy ofiarodawca może powiedzieć komu chce dać. W każdym innym wypadku tarcia są nieuniknione. Nieuniknione też będą pretensje różnych stron. Jeżeli podział przeprowadzi ofiarodawca, nikt nie może rościć pretensji do RGO, że uprzywilejowała jakąkolwiek stronę.
P[an] dr Weichert oświadcza, iż powyższy sposób narażałoby może instytucję powołaną do przeprowadzenia podziału na najmniej kłopotów, ale wydaje się, iż system ten nie byłby pożądany z wielu względów. Między innymi przemawiają przeciwko temu systemowi względy natury obywatelskiej. Ofiarodawca zagraniczny musiałby, chcąc czy nie chcąc, wtrącać się w sprawy wewnętrzne, co w obecnej chwili nie jest pożądane. Stworzenie wspólnej puli nie wywołałoby u Żydów żadnych zastrzeżeń. Nie żądamy przywilejów i nie mamy zamiaru chowania, co otrzymujemy od zagranicznych instytucji żydowskich. Sytuacja ekonomiczna ludności żydowskiej jest tak ciężka, iż żadna pomoc zagraniczna żydowska czy ogólna nie jest w stanie nawet w przybliżeniu ulżyć katastrofalnej nędzy. Przy tym należy pamiętać, iż żydowska opieka społeczna obejmuje nie tylko opiekę dobrowolną, lecz też przymusową, co władze podkreślają przy każdej sposobności303.
P[an] dyr. Bornstein mówi, iż chętnie zaakceptowałby propozycję ks. Radziwiłła, by ofiarodawca dzielił. Nie boi się niesprawiedliwości, ale nie chciałby, by inicjatywa wyszła z rąk społeczeństwa miejscowego.
P[an] prezes Gepner uważa, iż słuszną jest zasada, by nie uprzywilejować żadnej części ludności przez przydział darów zagranicznych bez uwzględnienia darów specjalnie dla nich przeznaczonych. Należy się zastanowić i znaleźć taki punkt wyjścia.
Hr[abia] Ronikier komunikuje, iż proponując podniesienie klucza do 15%, spotkał się z ogólnym sprzeciwem.
P[an] dyr. Bornstein proponuje, by zaprzestać na wymianie zdań i kontynuować dalsze pertraktacje w Krakowie. Należałoby jednak aż do definitywnego ustalenia klucza podnieść dotychczasowy stosunek procentowy, który jest bezwzględnie za niski.
Ks[iążę] Radziwiłł podziękował obecnym i przyrzekł rozmowę na temat podziału kontynuować w Krakowie.
Konferencja odbyła się w pałacu ks. Radziwiłła przy ul. Bielańskiej 14 i trwała od godz.18 do 19.45.
Wt/ro
ARG II 118/36 (Ring. II/2)
Opis: odpis, mps, j. pol., 223×286 mm, k. 4, s. 4.
Dok. był przechowywany w segregatorze.
303 Zob. przyp. przy dok. 40.
