[6] Powyższe rozważania powinny też być wzięte pod uwagę przy ustaleniu podstawy podziału darów amerykańskich. Jest rzeczą niesporną, że ludzie mający z czego żyć nie mają prawa korzystać z tych darów. Uważamy jednak, że słusznie ta sama przez się zasada nie może być stosowana mechanicznie bez uwzględnienia zupełnie wyjątkowej sytuacji prawnej, w jakiej w związku z wojną znalazła się ludność żydowska na terytorium Generalnej Guberni. Nie może bowiem być mowy o tym, by mogli istnieć bez pomocy społeczeństwa lub instytucji publicznych wszyscy do niedawna zawodowo czynni Żydzi, dla których (wraz z ich rodzinami) praca zawodowa była jedynym źródłem utrzymania, a którym odebrano wszelką możność wykonywania zawodu. A w tym położeniu znalazła się właśnie olbrzymia większość (80–90%) Żydów, którzy przed wojną byli zatrudnieni bądź jako pracownicy fizyczni lub umysłowi, bądź jako samodzielni w przemyśle, handlu, rzemiośle i wolnych zawodach.
Wysoki odsetek Żydów wśród ogólnej ilości mieszkańców Generalnej Guberni, zwłaszcza w miastach, oraz znacznie większy niż u ludności nieżydowskiej odsetek pozbawionych możliwości zarobkowania lub niezdolnych do pracy; z drugiej strony niewspółmiernie duże obciążenie na rzecz bezdomnych, pogorzelców, sierot itp. oraz na rzecz przymusowych świadczeń publicznych – uzasadnia w dostatecznej mierze konieczność ustalenia dla ludność żydowskiej przydziału darów amerykańskich, odpowiadającego przynajmniej wysokości przeciętnego udziału Żydów wśród ogółu ludności miast, czyli 37%.
Prócz wykorzystanych tu materiałów mamy obecnie w opracowaniu obfity materiał statystyczny i opisowy, mogący rzucić sporo światła na szereg momentów demograficznych, społecznych i zdrowotnych, które pozwolimy sobie złożyć WPanom w najbliższym czasie.
Kraków, maj 1940 r.
Miasta z ludnością o odsetku Żydów:
tabela
