[2] Sprawozdanie
z konferencji w Izbie Przemysłowo-Handlowej
w dniu 3 czerwca 1940 r.
O godz. 13 min 30 Prezydium otrzymało list TOZ-u o telefonogramie zapraszającym na konferencję tego samego dnia.
Obecni pp.:
Mr John Hartigan372 – (Komisja Hoovera – Commission for Polish Relief, New York)
dr [Louis] Sanne – (kierownik Niemieckiego Czerwonego Krzyża)
Hardtke – (starszy kierownik Niemieckiego Czerwonego Krzyża)
dr J.G. Lohmann373 – (radca legacyjny Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Berlinie)
H[erbert] Heinrich – (kierownik Referatu w Wydziale Opieki Społecznej [Urzędu] Gen[eralnego] Gub[ernatora] w Krakowie)
C[arl] Massing – (kierownik Wydziału Opieki Społecznej Szefa Dystryktu)
dyr. [Hans] Makowsky374 – (kierownik Urzędu Zarządu Miejskiego)
hr. [Maria] Tarnowska375 – (Polski Czerwony Krzyż)
hr. [Władysław] Zamojski376 – (Polski Czerwony Krzyż)
dr [Władysław] Gorczycki377 – (Polski Czerwony Krzyż)
372 John Hartigan (1890–1959), członkek delegacji CPR, która w przybyła do GG, by ustalić z Niemcami sposób przekazywania pomocy do Polski, zapoznać się z potrzebami i sytuacją ludności, a także skontrolować dotychczasowy rozdział darów. Po raz pierwszy Hartigan odwiedził GG w czerwcu, po raz ostatni w październiku 1940 r. Niedługo przed ostatnią wizytą przysłał do Hansa Franka telegram z wyrazami uznania za jego działania dla Polski, co spotkało się z protestem polskich elit. Hartigan był przeciwnikiem wojny między USA a Niemcami, politycznie opowiadał się za byłym prezydentem Hooverem, a przeciwko Rooseveltowi, i tym właśnie tłumaczył swój ruch poparcia dla władz okupacyjnych. Zob. Stefan Uhma, Roman Bliźniewski, Polski Czerwony Krzyż 1919–1939, Warszawa 1959; B. Kroll, Rada Główna Opiekuńcza…, s. 140–141, 150; AŻIH, AJDC, 210/71.
373 Hardtke, Lohmann – brak bliższych informacji o tych osobach.
374 Hans Makowski (1886–?), pracownik Urzędu Szefa Dystryktu, od maja 1940 r. dyrektor kasy Urzędu Stanu Cywilnego na miasto Warszawę, od maja 1941 r. na czele Urzędu Mieszkaniowego. Zob. J. Adamska, Organizacja niemieckich urzędów nadzorczych w Warszawie…, s. 380–381.
375 Maria Tarnowska (1880–1965), hrabina, działaczka społeczna, sanitariuszka w czasie I wojny światowej, od 1920 r. członkini PCK, w latach 1939–1944 wiceprezeska Zarządu Głównego PCK, 1940–1941 zarazem prezeska Delegatury Zarządu w Krakowie, do czerwca 1940 r. przedstawicielka PCK w RGO. W 1942 r. aresztowana przez Niemców, przez kilka miesięcy więziona na Pawiaku. Po zwolnieniu działała w AK, uzyskała stopień majora. Brała udział w niegocjacjach kapitulacyjnych z Niemcami przed upadkiem powstania warszawskiego. W 1945 r. aresztowana pod zarzutem kolaboracji z Niemcami, w latach 1946–1958 przebywała za granicą. Zmarła w Warszawie. Zob. Andrzej Pankowicz, Polski Czerwony Krzyż w Generalnej Guberni 1939–1945, Kraków 1985; Maria Tarnowska, Wspomnienia, Warszawa 2002.
376 Prawdopodobnie Władysław Zamoyski (1873–1944), podczas wojny urzędnik PCK, w maju 1943 r. wybrany przez PCK do komisji badającej masowe groby w Katyniu, Niemcy wstrzymali jego wyjazd.
377 Władysław Gorczycki (1881–1945), płk dr, lekarz, dyrektor Biura Zarządu Głównego PCK. Jako lekarz brał udział w powstaniu warszawskim.
