24 kuchnie ludowe. Przy nadzorowaniu pracy domów i kuchni zatrudnienie znalazło 10 żydowskich lekarzy i 12 pielęgniarek. Jednocześnie większa liczba uchodźców i pogorzelców otrzymała z TOZ-u bieliznę i odzież.
Listopad
Rozszerza się opieka sanitarno-higieniczna TOZ-u nad wszystkimi kuchniami ludowymi i instytucjami dla dzieci. TOZ otwiera specjalny punkt dla dzieci zagrożonych gruźlicą. Jednocześnie nawiązuje kontakt z prowincją, zwłaszcza z miasteczkami wokół Warszawy, gdzie TOZ miał przed wojną swoje oddziały (Otwock, Kałuszyn, Siedlce, Mińsk [Mazowiecki], Sochaczew622 i in.). Kuchnie ludowe zaopatrywane są w różne środki dezynfekcyjne.
14 listopada zostaje otwarta wielka łaźnia w budynku TOZ-u przy Gęsiej 43. Do końca miesiąca z bezpłatnych kąpieli skorzystało tam 2 tysiące osób. W tym samym miesiącu wybucha w Warszawie epidemia duru brzusznego. [38] TOZ rozpoczyna wtedy bardzo szeroką akcję ratunkową i pomocową.
Grudzień
Kontakty z prowincją cały czas się rozrastają. Zewsząd ludzie zwracają się do TOZ-u po lekarstwa, medykamenty, środki dezynfekcyjne, pomoc lekarską itd. Do końca miesiąca kontakty z prowincją obejmują około 40 miast. W wielu miastach zostają otwarte ambulatoria albo szpitale TOZ-u. W tym okresie TOZ oprócz lekarstw, bielizny, pościeli dla szpitali rozdziela również ponad 1000 kg tranu dla dzieci.
Kiedy do Warszawy dociera smutna wiadomość, że do Białej Podlaskiej, Łukowa, Międzyrzeca [Podlaskiego]623, Lublina i szeregu innych miast dotarły wielkie transporty wypędzonych624, TOZ organizuje natychmiast medyczne ekspedycje do tych miejsc. Dzięki temu wiele punktów dla uchodźców zostało uratowanych przed grożącymi im epidemiami.
Styczeń
Praca w TOZ-ie rozrasta się zarówno w Warszawie, jak i na prowincji. Dziesiątki tysięcy Żydów, dorosłych i dzieci, otrzymują pomoc w różnych ambulatoriach, poradniach, sanatoriach, gabinetach medycznych i zakładach dezynfekcyjnych TOZ-u. TOZ nawiązuje też ścisły kontakt z sanatorium dla gruźlików „Brijus” i zakładem dla psychicznie chorych „Zofiówka” (oba w Otwocku). Oba sanatoria otrzymują większe subsydia z Jointu i zobowiązują się tym samym do przyjęcia pewnej liczby chorych przysłanych do nich przez TOZ. Fakt ten jest szczególnie ważny, ponieważ wśród mas zrujnowanych uchodźców mnożą się przypadki gruźlicy i chorób nerwowych.
TOZ bierze również pod swoją opiekę wszystkie kuchnie ludowe, domy dla uchodźców i wiele gabinetów ginekologicznych i położniczych prywatnych żydowskich lekarzy. Poza tym TOZ przejmuje kierownictwo nad żydowskim szpitalem dla dzieci
622 Otwock (pow. Warszawa), Kałuszyn (pow. Mińsk Mazowiecki), Siedlce, Mińsk, Sochaczew (miasta powiatowe).
623 Łuków, Międzyrzec Podlaski (pow. Radzyń Podlaski).
624 Szacuje się, że w grudniu 1939 r. na teren dystryktu lubelskiego GG (do Lublina, Ostrowa Lubelskiego, Zamościa) skierowano ok. 15 tys. Żydów przymusowo wysiedlonych z Kraju Warty i rejencji ciechanowskiej. Zob. J. Kiełboń, Deportacje Żydów do dystryktu lubelskiego…, s. 162–163
