Dzielnica I: północna część getta od jego granic na ulicach Dzikiej, Stawki, Bonifraterskiej i Sapieżyńskiej, dalej parzysta strona Franciszkańskiej i Gęsiej aż do Lubeckiego i parzysta strona Lubeckiego do Niskiej, parzysta strona Niskiej do Smoczej i dalej Stawki do granicy getta.
Dzielnica II: obszar w granicach: nieparzysta strona Gęsiej i Franciszkańskiej do granicy getta na Koźlej, Świętojerskiej i Nowolipkach, Nowolipki do nr. 27, Dzielna do nr. 32, Pawia do nr. 34 i fragment Lubeckiego do Gęsiej.
Dzielnica III: cała ul. Nowolipie, Leszno i Elektoralna oraz fragment Ogrodowej między Solną a Żelazną, ograniczone od wschodu i zachodu murem getta i od zachodu ul. Żelazną na odcinku Leszno–Ogrodowa.
Dzielnica IV: ulice Chłodna, Krochmalna i Grzybowska, fragment Ogrodowej między Żelazną a Wronią, Żelazna od Ogrodowej do Grzybowskiej.
Dzielnica V: część getta na południe od ul. Grzybowskiej (bez tej ulicy), czyli ulice Ceglana, Prosta, Twarda, Pańska, Bagno, pl. Grzybowski, Śliska, Sienna, Wielka.
Dzielnica VI: zachodnia część getta od muru przy Okopowej i Wolność, na północ od ul. Nowolipie (bez tej ulicy), ulice Smocza, Nowolipki od Wolność do nr. 31 i 34, Dzielna od Okopowej do nr. 36, Pawia do nr. 32, Gęsia do nr. 28 i 39, cała Ostrowska, Gliniana, Sochaczewska, Niska do nr. 62 i końcowy odcinek Miłej od nr. 57 do 69.
Poza komitetami domowymi SPS działały również różne komisje składające się z przedstawicieli dzielnic, a powołane do określonych zadań: zbiórki odzieżowej, pieniężnej, materiałowej, opieki nad dzieckiem, wyszukiwania lokali, kontroli sanitarnej43. Ponadto własne komórki samopomocowe tworzyły pojedyncze organizacje podporządkowane ŻSS, takie jak CENTOS i Toporol. Równolegle tworzono osobny sektor społeczny wśród uchodźców, o czym dalej.
Z czasem struktura sektora społecznego stała się tak niejasna, że wielu działaczy społecznych domagało się jej ujednolicenia i podporządkowania bezpośrednio centralnym organom opieki społecznej w getcie. W 1942 r. dyskutowano, jaki statut powinien przyjąć tzw. Centralny Sektor Społeczny (CSS), niemniej do jego powstania nigdy nie doszło44. Istniała również tendencja odwrotna, której zwolennikiem był m.in. Weichert, by pomoc społeczną maksymalnie decentralizować, gdyż możliwości finansowania jej przez organizacje centralne zawsze będą za małe w stosunku do potrzeb45.
Wiosną 1940 r. powstało przy ŻSS-KK jeszcze jedno przedstawicielstwo. Dyrektor Jointu Icchak Giterman postanowił utworzyć radę do spraw społecznej kontroli działalności dyrekcji Jointu, która miała ustalać wytyczne i zasięg pomocy społecznej. Do rady powołano dwóch przedstawicieli środowiska przedsiębiorców: Abrahama Gepnera i Stanisława Szereszewskiego, oraz przedstawicieli głównych partii politycznych: syjonistę ogólnego Menachema Kirszenbauma, ortodoksyjnego Zysze Frydmana z Agudy, Maurycego Orzecha z Bundu i Szachnę Sagana z Poalej Syjon-Lewicy. Rada stała się z czasem nieformalnym przedstawicielstwem stronnictw politycznych w getcie
43 Zob. dok. 133; AŻIH, ŻSS, 211/1078, k. 47; R. Sakowska, Komitety domowe…, s. 65.
44 Zob. AŻIH, ŻSS, 211/129, Pismo Gustawa Wielikowskiego do Prezydium ŻSS z 13 października 1941 r., k. 80; zob. dok. 128.
45 Zob. AŻIH, ŻSS, 211/1075, Michał Weichert, Sprawozdanie z podróży służbowej do Warszawy w dniach 21–24 marca 1941 r., k. 22–23.
