[11] Przeciętna wysokość wsparcia na rodzinę wynosi 41 zł. Jeśli przyjrzeć się poszczególnym miesiącom, można zobaczyć, że w pierwszych miesiącach „dostatku”662 rodzina otrzymywała przeciętnie 32–40 zł, w marcu średnie wsparcie wzrosło do 53 zł, a w kwietniu, maju i czerwcu wyniosło 46–49 zł. Trudno wyjaśnić przyczynę tego zjawiska, bo wyraźnie powinno być odwrotnie: odbudowie struktur wypłacających zapomogi powinno towarzyszyć stopniowe zmniejszanie się przeciętnej wsparcia finansowego, a nie wzrost.
Również w tej kwestii wysiedleni nie są potraktowani na równi z warszawiakami. Przeciętne wsparcie pieniężne na rodzinę wynosi:
wysiedleni – 39 zł,
warszawiacy – 44 zł.
Zgodnie z tym, co niejednokrotnie już widzieliśmy wcześniej, także w tym obszarze z czasem powstała różnica. Według danych z kolumn 7 i 11 tabeli 8 i diagramu w pierwszych miesiącach nie było różnicy między dwiema kategoriami otrzymujących pomoc. W październiku–grudniu 1939 r. przeciętna pomoc udzielana zarówno warszawiakom, jak i wysiedlonym wynosiła 36,5 zł, w grudniu 32 zł. Różnica w wysokości 1,50 zł na korzyść warszawiaków wystąpiła dopiero w styczniu.
[13] W lutym 1940 r. nożyce są już szerokie: wysiedleni otrzymują 38 zł na rodzinę, podczas gdy warszawiacy ponad 42 zł, aż w maju nożyce otwierają się już bardzo szeroko, ostrze wysiedlonych spada do 37 zł, a ostrze warszawiaków podnosi się do 60 zł. Być może dla tego okresu sprawozdawczego było to zjawisko tymczasowe, niemniej różnica – mniejsza bądź większa – istnieje.
wykres
662 Pierwsze miesiące działalności KK były finansowane przez AJDC i dotacje państwowe za pośrednictwem SKSS, zatem był to okres dostatni, który zakończył się wiosną 1940 r. Zob. przyp. przy dok. 135, k. 8.
