wszystkich podopiecznych spada. Wśród wszystkich otrzymujących pomoc ci, którzy otrzymują ją po raz pierwszy (rodziny), to:
tabela
[25] To zestawienie jest charakterystyczne z wielu powodów. Najpierw porównamy ze sobą liczby relatywne horyzontalne. Z analizy wynika [po pierwsze], że we wszystkich trzech miesiącach odsetek nowych podopiecznych jest wyższy wśród warszawiaków niż wśród wysiedlonych. W związku z tym procent starych podopiecznych jest wyższy wśród uchodźców niż wśród warszawiaków. Uchodźcy, którzy znajdują się w Warszawie zwykle pozbawieni wszystkich rzeczy, częściej muszą zwracać się do ŻSS o pomoc i otrzymują ją – ma się rozumieć – częściej. Odsetek otrzymujących pomoc po raz pierwszy jest więc wśród nich niższy niż wśród warszawiaków. Po drugie – odsetek nowych podopiecznych wzrasta intensywnie w ciągu trzech miesięcy. Sądzimy, że jest to wynikiem uspołecznienia pracy, przez co ujawniła się nowa grupa potrzebujących, którzy do tej pory nie znali drogi do ŻSS i odnaleźli ją dopiero dzięki działalności komitetów domowych. Po trzecie, jeśli procent wysiedlonych wśród wszystkich podopiecznych przez cały czas wynosi jedną trzecią, choć ich udział wśród potrzebujących pomocy i otrzymujących ją jest wyższy, stało się tak, ponieważ liczymy podopiecznych, dodając co miesiąc tylko nowych podopiecznych. Udział wysiedlonych wśród nich jest niższy niż wśród warszawiaków. Dlatego liczba otrzymujących pomoc wzrastała następująco:
tabela
Odsetek wysiedlonych wśród wszystkich rodzin rośnie tu nieomal niezauważalnie – w ciągu trzech miesięcy z 32,8 do 33,5%, choć wśród wszystkich otrzymujących co miesiąc wsparcie ich odsetek wynosił 2/5. Jak już zauważyliśmy wcześniej, na procent
