dekoracją. Drobne nieporozumienia w pierwszym okresie pracy zrażają działaczy, których należy raczej zachęcać i nie dopuścić, by zbyt pochopnie rzucili pracę. Starzy natomiast działacze nie pozwalają się wyprzeć, trwają na posterunku i często dochodzi do porozumienia między nimi a kierownictwem kuchen. Nie należy uogólnić pewnych niepożądanych objawów. Zamiast tworzyć dysonanse – dążymy do współpracy.
5) Kuchnie pozostające pod zarządem Wydziału Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą wykazują nieskoordynowaną pracę i stałą tendencję do obniżania jakości obiadów. Do patronatów stosunek jest wyraźnie negatywny lub w najlepszym razie obojętny. Kierownictwo Wydziału nie wykazuje żadnej chęci zmiany obecnego stanu rzeczy.
Pan Rabinowicz: Działacze pracujący honorowo uciekają, jak tylko odczuwają brak należytego ustosunkowania się do ich pracy. Ujemny stosunek poszczególnych kierowników do patronatów wydaje nam się nie przypadkowy, a podyktowany zaleceniami ich władzy przełożonej. Dlatego też Patronat Twarda 15 przestał pracować.
Pan MIRABEL: Formalnie zakres pracy, ujęty w regulaminie dla patronatów, nie został uszczuplony, faktycznie zaś jest wyraźnie negatywny stosunek do pracy patronatów (Twarda 15, Gęsia 45 itd.). Kierownicy są wyłącznymi gospodarzami kuchen i nie dopuszczają do głosu patronaty. Przypadki te nie są sporadyczne i dlatego musimy się zwrócić do czynników miarodajnych z zapytaniem, czy darzą zaufaniem patronaty i czy chcą ich współpracy.
Pan SPINDLER: W stosunku do patronatów nie zaszła żadna zmiana. Wydział Kuchen Ludowych traktuje patronaty indywidualnie. Każdy patronat ma swoje oblicze. Nie należy uogólniać sądu na podstawie stosunku do tego lub owego patronatu. Wydział Kuchen Ludowych wyrabia sobie zdanie o patronatach na podstawie relacji obu stron: kierownika i patronatu. Krytycznie się odnosi raczej do relacji kierownika, gdyż ten ostatni, ograniczony normami obowiązującymi kuchnię i odpowiedzialny wobec Wydziału Kuchen Ludowych – jest z urzędu bardziej rygorystyczny i negatywnie usposobiony do poczynań patronatu. Zagadnienie trzeba sprowadzić do uzgodnienia współpracy między kierownikami a patronatami. Inicjatywa w tym względzie należy do patronatu, który w wielu przypadkach potrafi zgodnie ułożyć współpracę na terenie kuchni, jak np. Leszno 29. Była co prawda różnica zdań między Wydziałem Kuchen Ludowych a tym patronatem, ale sprawa została ułożona, gdyż jest to patronat rzeczowej współpracy.
Patronat Twarda 15 ma możność współpracy, ale tego nie wyzyskuje. Od czasu gdy Wydział Kuchen Ludowych przeszedł w tej kuchni na gotowanie lepszych obiadów, patronat się usunął.
Patronat Leszno 40 jest czynny, ale mało wnosi wartości materialnych. Członkowie tego patronatu są zbytnio zaangażowani w innych patronatach. Może dlatego nie stanęli na wysokości zadania. Wydział chciałby, by czynnik obywatelski współpracował z kierownictwem, jak zakupy itd.
Stosunek do Patronatu Ogrodowa 27 może wskazać na właściwą intencję Wydziału Kuchen Ludowych – ścisłej współpracy z czynnikiem obywatelskim.
[3] Komisja Racjonalizacji Pracy Kuchen była może mało elastyczna przy przystosowywaniu się do obiektywnych trudności. Należałoby może pierwotny projekt organizacji patronatów modyfikować w zależności od ciągłych zmian koniunkturalnych.
Poszczególnych przypadków nie należy generalizować, tym bardziej jeszcze nie należy stwarzać atmosfery specjalnej dookoła tej sprawy. Chętnie widzimy współpracę wszystkich
