leczniczy dla dzieci, sanatorium dla chorych na płuca, 2 placówki chirurgiczne i 3 ginekologiczne.
Ostatnio powołano do życia komisję specjalną do zapobiegania niebezpieczeństwu epidemii, która już utworzyła patrole sanitarne, kolumny dezynfekcyjne, a także podjęła inne działania w celu zwalczania zagrożenia epidemią.
Warszawa, 10 lutego 1940 r.
[tłum. z j. niem. Maja Gąssowska]
ARG II 117/23 (Ring. II/1)
Opis: odpis, mps, j. niem., 209×296 mm, k. 1, s. 1.
Dok. był przechowywany w segregatorze.
Po 12.02.1940, Warszawa. [KK, Michał Weichert], „Sprawozdanie z konferencji z p. doktorem [Alfonsem] Ilgiem w dniu 12 lutego 1940 r.” dot. bieżącej działalności KK
[1] SPRAWOZDANIE
z konferencji z p. doktorem [Alfonsem] Ilgiem w dniu 12 lutego 1940 r.
Na pisemne zapytanie prezesa [Adama] Czerniakowa p. dr Ilg wyznaczył przyjęcie na wspomniany dzień. Na samym wstępnie p. dr Ilg wziął z biurka papier i, zaglądając doń, zapytał, jak się przedstawia sprawa przymusu pracy dla Żydów. Pan prezes odpowiedział, iż przeliczono dotąd 110 000 zarejestrowanych53. Na zapytanie p. dra Ilga, czy Gmina otrzymała odnośne zarządzenia, p. prezes odpowiedział, że nie, na co p. dr Ilg przyrzekł przysłać je Gminie. Po tym przeczytał do końca papier leżący przed nim i oświadczył, iż w obecnej chwili nie ma innych spraw, i zapytał, z jakimi sprawami przychodzimy do niego.
Na to p. prezes Czerniaków okazał list prezydenta miasta [Oskara] Dengla w sprawie utworzenia Żydowskiej Samopomocy Społecznej i oświadczył, iż w tej sprawie przychodzi ze mną jako tym, który stoi na czele Komisji Koordynacyjnej Organizacji Społecznych i Opiekuńczych, zajmującej się żydowską opieką społeczną.
– Dotąd – dodałem – nadzór nad nami sprawował Wydział Opieki Społecznej Szefa Dystryktu, a ubiegłej soboty zakomunikował mi p. [Roman] Gräbsch, iż odtąd przechodzimy do Prezydenta miasta i w związku z tym skierował mnie
do p. dra Ilga.
P[an] dr Ilg odpowiedział, iż opieka społeczna na terenie m[iasta] W[arsza]wy należy obecnie do Prezydenta miasta, a referentem jego (Sachbearbeiter) jest on. Wyjął przy tym z kieszeni papier, z którego odczytał kilka ustępów, tyczących się
53 Zarządzenie o przymusie pracy dla Żydów od 14. do 60. roku życia obowiązywało od 26 października 1939 r. W dniach 7–12 lutego 1940 r. RŻ przeprowadziła drugi spis ludności żydowskiej w celu m.in. wyznaczenia liczby osób podlegających przymusowi pracy. Zob. Przewodnik, s. 69.
