132 „Awangarda Młodzieży”, nr 11 [3]
Sytuacja się zmieniła z chwilą wkroczenia na arenę partii bolszewików z jej wodzem Leninem na czele. W genialnym zrozumieniu sytuacji wysunął Lenin od razu naczelne hasło bolszewików, żądanie natychmiastowego pokoju, bez aneksji i bez kontrybucji.
Hasło to znalazło żywy oddźwięk w milionach robotników, chłopów i żołnierzy. W międzyczasie powstał nowy rząd z koalicją m[i]enszewików, s[ocjalistów] r[e-
wolucjonist]ów i burżuazji. Również i ten rząd nie zadość uczynił żądaniu pokoju. Przepaść między nim a Sowietami powiększyła się. Ścisły pakt z burżuazją międzynarodową został nadal utrzymany.
Partia bolszewików, uważając, że rząd koalicyjny przeszkadza rewolucji aa[…]aa na fałszywe tory, wysunęła drugie hasło, drugie żądanie [mas lu]dowych: Cała władza Sowietom!
Hasło to zostało wysunięte na pierwszym zjeździe Sowietów, 16 czerwca a[…]a, a stąd rozbrzmiało nad całą Rosją, wywierając potężne wrażenie.
Partia Lenina zdobyła w ten sposób zaufanie zarówno w fabrykach, jak i w armii. Pierwszego lipca zjazd Sowietów przyjął wniosek [4] aa[…]aa będących wówczas w mniejszości, urządzenia demonstracji ulicznej aa[…]aa tej demonstracji nastąpiły w dniu 18 lipca rewolucyjne usiło[wania] ba[…]a władzy przez bolszewików. Ale reakcja, która miała dość jeszcze a[…]a wspólników w s[ocjalistach] r[ewolucjonistach] i m[i]enszewikach286, zdołała usiłowania bolszewików bb[…]bb.
Zrekonstruowany po tych wydarzeniach nowy rząd koalicyjny w składzie 5 s[ocjalistów] r[ewolucjonistów], a[…]a mienszewików, 2 lud[owych] socjalistów, 3 niezależnych i 4 kadetów, uważał za swe święte zadanie prześladować bolszewików. W wyniku tych prześladowań musiał Lenin schronić się na krótki czas do Finlandii.
Wpływ bolszewików wzrastał jednak z każdym dniem. W sowietach287Piotrogrodu, Moskwy, Kijowa i Odessy uzyskali bolszewicy absolutną większość. Nienawiść ku rządowi Kiereńskiego wzrastała. Wówczas zjawiła się wojskowa pięść burżuazji. Gen[erał] Korniłow288, wysłannik najciemniejszych sił, na czele swych wojsk puścił się na Piotrogród. Ale proletariat piotrogrodzki, naprędce zorganizowany przez bolszewików, oparł się zwycięsko nawale sił reakcji. Korniłow został zupełnie rozbity.
Rzecz oczywista, że panami sytuacji byli już tylko bolszewicy. Rozpaczliwe wysiłki Kiereńskiego zwołania prowizorycznego parlamentu w celu ostatecznego ustalenia terminu konstytuanty nie mogły już przywrócić jego rządowi i tak już nikłego zaufania mas.
Jednocześnie z powyżej wspomnianymi wydarzeniami sytuacja w armii również radykalnie się zmieniła. Wszyscy oficerowie i podoficerowie, przychylni rządowi (tzn. dalszemu prowadzeniu wojny) zostali przez żołnierzy przepędzeni. Dowództwo nad oddziałami objęły rady żołnierskie. Na zebraniach tych rad wysunięto żądanie natychmiastowego zakończenia wojny. Pożądanie pokoju opanowało coraz bardziej zmęczone masy żołnierzy. Oto co napisał o sytuacji w armii rosyjskiej w owym czasie, w swym słynnym reportażu pt. 10 dni które wstrząsnęły światem, John Reed: „…na przestrzeni wielu mil aa[…]aa rosyjscy żołnierze, niczym burzliwe morze, opanowane niespokojem
