„Proletariszer Gedank”, nr z 03–04.1941 [5] 183
ciwdziałać potężnej hitlerowskiej presji, która pada strachem na całą Europę w wyniku dotychczasowych niemieckich militarnych i politycznych zwycięstw. Miną całe miesiące, póki amerykańska pomoc nie rozwinie się w całej okazałości.
Bez wątpienia już teraz zapowiedziana amerykańska pomoc przyczyniła się do zmiany nastrojów w kluczowych pozycjach na Bałkanac h, w Jugosławi i, gdzie wewnętrzny zryw uwolnił kraj z pęt, które zostały mu narzucone przez faszystowską oś. Zapowiedź późniejszej pomocy nie była jednak jedynym czynnikiem decydującym o stanowisku Jugosławii, którą Niemcy i Włochy konsekwentnie otaczały żelaznym kręgiem wzdłuż wszystkich jej granic. W tym przypadku po raz pierwszy wyraźnie widoczne było działanie drugiego czynnika – czynnika, który przez swoje weto wzmocnił wolę oporu w Jugosławii i jednocześnie zahamował morderczy impet niemieckiego faszyzmu.
5. Rola Związku Radzieckiego.
Wkroczenie niemieckiego faszyzmu na Bałkany nie jest skierowane wyłącznie przeciwko brytyjskim imperialistycznym bazom na Bliskim Wschodzie, ale dotyka także interesów życiowych Związku Radzieckiego. Umocnienie władzy na Bałkanach przez hitlerowski faszyzm byłoby bezpośrednim zagrożeniem dla dróg komunikacyjnych sowieckiego kraju. Niemcy okupują dziś faktycznie trzy czwarte europejskiego kontynentu. Po zajęciu Danii i Norwegii Hitler zdobył kluczowe pozycje nad Morzem Bałtyckim, które łączą Związek Radziecki z Atlantykiem – zajęcie Bałkanów i Dardaneli zamknęłoby Związkowi Radzieckiemu drugą, jeszcze ważniejszą drogę na świat – drogę z Morza Czarnego do basenu Morza Śródziemnego. W interesie Hitlera leżałaby możliwość izolacji sowieckiego państwa od Europy i odcięcie go od reszty świata.
Rząd Związku Radzieckiego konsekwentnie prowadzi swoją politykę. Nie ma zamiaru sprzymierzać się z żadnym z dwóch imperialistycznych bloków. Dzisiejsza wojna, okrutna krwawa agonia umierającego w konwulsjach zepsutego i skazanego na upadek kapitalistycznego porządku – to nie jest jego wojna. Potężny proletariacki kraj nie ma żadnego powodu, aby składać ofiary dla obcych imperialistycznych celów. Nie znaczy to jednak, że Związek Radziecki pod każdym względem pozostanie bierny.
Polityka Związku Radzieckiego zależna jest od jego własnych interesów, które tożsame są z historycznymi interesami międzynarodowego proletariatu w jego walce o socjalizm. Z punktu widzenia sowieckiej strony pokój i polityka neutralności mogą być tak długo zachowane, jak długo jej interesy życiowe nie są zagrożone.
To niebezpieczeństwo powstało dla Związku Radzieckiego z chwilą wkroczenia Niemców na Bałkany. Tu potężna niemiecka ekspansja po raz pierwszy spotkała się z zdecydowanym oporem. Niemiecka potężna maszyna wojenna bez wątpienia byłaby w stanie w krótkim czasie zająć całe Bałkany. Jeśli Hitler próbowałby tam osiągnąć swój cel nie językiem czołgów i bombowców, ale na drodze długich, mozolnych, dyplomatycznych pertraktacji, doszłoby do tego nie pod wpływem Anglii czy nawet Ameryki, ale w pierwszej kolejności pod wpływem Związku Radzieckieg o.
Z pewnością Hitler zrobiłby wszystko, aby uniknąć otwartego konfliktu ze Związkiem Radzieckim, aby skoncentrować swoje siły na walce przeciwko Anglii, ale przebieg wojny nie jest już zależny od jego woli. Wszystkie dzisiejsze strategiczne i polityczne zwycięstwa Niemiec prowadzą go do ciemnego zaułka, skąd prowadzi tylko jedna droga
