„Proletariszer Gedank”, nr 5 [5] 229
stracił dziesiątki dywizji, a pozostałe nie mogą wypełniać rozkazów. Szuka więc teraz nowych sprzymierzeńców, którzy mieliby dostarczyć potrzebnego mięsa armatniego. Naciski na Rumunię, Węgry, Bułgarię stają się coraz większe – ale nie wiele to pomoże, sowiecka ofensywa zimowa złamała kręgosłup niemieckiej armii i ta nie będzie mogła już wrócić do swojej starej formy!
5) „Niezwyciężona” niemiecka armia na zamarzniętych rosyjskich stepach straciła najważniejszy atrybut zwycięzcy – wiarę we własne zwycięstwo. Jeśli przez pierwsze 4 miesiące swojego pochodu ponosiła duże straty, można było je usprawiedliwić przemarszem; dzisiejszych kolosalnych strat nie można już usprawiedliwić, ponieważ są ono spowodowane całkowicie przede wszystkim niewystarczającym przygotowaniem. To przekonanie działa w niemieckiej armii jak zabójcza trucizna, która stopniowo będzie przedostawać się do wszystkich części jej potężnego organizmu, paraliżując jej wolę działania i jej siłę.
W tym samym czasie zwycięska sowiecka ofensywa ma dokładnie odwrotne działanie na nastroje bojowe Armii Czerwonej. Mając głęboką świadomość, że jest jedyną siłą historycznie powołaną do uwolnienia świata od krwawych upiorów faszyzmu, czerpie ona nowe zachwycające siły ze zwycięsko przeprowadzonych zimowych bitew, które wymagały od niej niewyobrażalnego wysiłku i dużych ofiar. Te wysiłki i ofiary nie były nadaremne – są pierwszą zapowiedzią i jednocześnie pierwszym etapem niechybnie nadchodzącego załamania krwawego faszystowskiego wroga.
Hitler gorączkowo przygotowuje się do wojny. Związek Radziecki w spokoju prowadzi takie same przygotowania. Zbliża się moment nowej gigantycznej potyczki. Już teraz stopień zaskoczenia jest znaczący. Szanse są jednak więcej niż nierówne: Hitler do nowych walk przystąpi obładowany ciężarem dużych porażek, Armia Czerwona – ukoronowana aureolą zwycięstw! Po zwycięskiej zimie nadchodząca wiosna otworzy przed sowiecką armią nową szeroką drogę do kolejnych sukcesów i zwycięstw!
[6] O przygotowywanych klęskach
(O sytuacji wojennej na Bliskim Wschodzie)
Zaskakujący rozwój operacji wojennych na Dalekim Wschodzie, duże sukcesy Japonii i ciężkie porażki Anglii i Ameryki nie mogą w żadnym razie być postrzegane jak przypadkowe zjawiska, które nie przynoszą znacznych rezultatów. Japońska armia do dziś zdobyła cały Półwysep [Malajski] wraz z potężną twierdzą morską, Singapurem, na czele; zajęła przystanie i najważniejsze porty Borneo, okupuje większą część Filipin, zniszczyła albo przejęła najważniejsze amerykańskie punkty zborne na Pacyfiku i maszeruje teraz naprzód do Birmy. Bezpośrednie niebezpieczeństwo japońskiej inwazji unosi się nad Jawą i Sumatrą (najbogatszymi koronnymi koloniami holenderskimi) oraz także nad Australią!
Byłoby błędem postrzegać bardzo szybkie zwycięstwa Japończyków tylko jako wynik nagłego japońskiego ataku na amerykańską i angielską flotę, podczas którego obie floty straciły swoje najsilniejsze i największe statki bojowe. Oczywiście osłabienie własnej floty miało bardzo duże znaczenie dla zdolności operacyjnej anglo-amerykańskiej floty wojennej, ale tym w żadnym wypadku nie można tłumaczyć ciężkich strat anglosaskich państw, szczególnie Anglii, która już do dziś straciła wiele bogatych kolonialnych terenów i co jest jeszcze ważniejsze – decydujące strategiczne punkty zborne. Powody tych porażek leżą dużo głębiej, pochodzą z tego samego źródła co
