„Proletariszer Gedank”, nr 5 [5] 239
części donieckich baz są już wyzwolone i podejmowane akcje mają ogólnie na celu wyparcie Niemców za Dniepr. Niemiecka kontrofensywa, która przeprowadzona została tam ciężkimi siłami, spowolniła tempo przemarszu marszałka Tymoszenki, jednak nie udało się odzyskać utraconych terenów. Na Krymie Armia Czerwona trzyma się mocno w [Kerczu] i w Sewastopolu.
Zarys ogólnej sytuacji potwierdza, że sowiecka ofensywa zimowa długo jeszcze nie zbliży się ku końcowi. Odniosła ona jednak już teraz kolosalne sukcesy. Armii Czerwonej poza odzyskaniem terenów udało się mocno osłabić niemieckie siły i co najważniejsze zaangażować do walk duże części niemieckich rezerw. Osłabia to perspektywy zapowiedzianej niemieckiej ofensywy wiosennej.
Na froncie libijskim po angielskim wycofaniu się na linię w pobliżu [Ajn] al-Ghazala499(60 kilometrów od Tobruku500) sytuacja tymczasowo się ustabilizowała. Obie strony przygotowują się do nowych walk. Porażka angielskiej ofensywy spowodowana tu była w dużej mierze przez to, że Francja przez Tunezję zaopatrzyła armię Rommla w czołgi, benzynę i inne urządzenia wojenne. W związku z tym Anglia i Ameryka przygotowują zmasowaną akcję przeciw Francji. W momencie gdy tunezyjska dziura zostania zatkana, można spodziewać się nowego angielskiego ataku w Afryce Północnej, który prawdopodobnie będzie lepiej zorganizowany niż ostatnia przegrana próba.
Na Dalekim Wschodzie Japończycy dalej odnoszą znaczące zwycięstwa. Singapur, potężna angielska twierdza morska, upadł. Po zajęciu najważniejszych punktów na Borneo Japończycy rozpoczęli atak na Sumatrę. W Birmie sytuacja jest poważna w związku z japońskim przemarszem, który zagraża bezpośrednio w[yżej] w[ymienionemu] szlakowi birmańskiemu, jedynemu rozbudowanemu szlakowi komunikacyjnemu, którym zaopatrywana jest armia chińska.
Utrata Singapuru jest dla Anglii ciężką, jeśli nie najcięższą porażką w trakcie tej wojny. Japońska armia zagraża teraz bezpośrednio Indiom i Australii. Jak ciężka ta porażka by była, długo nie ma [16] takiego znaczenia, jakie propaganda państw osi próbuje jej nadać. Na Dalekim Wschodzie do walk nie przystąpiły jeszcze główne siły anglosaskich państw. W zapleczu są nadal Chiny i Związek Radziecki. Japonia jest zmuszona coraz dalej i coraz bardziej rozciągać i dzielić swoje siły i czym się to skończy, pokazuje już pierwszy przykład bitwy morskiej między częścią floty amerykańskiej i japońskiej, która kilka dni temu zakończyła się w pobliżu Wysp Marshalla i Wysp Gilberta (terytorium japońskiego mandatu nad grupą wysp na centralnym Pacyfiku). Podczas tej bitwy amerykańska flota zatopiła około 160 000 ton japońskich statków wojennych i handlowych. Sukces ten potwierdza, że amerykańska flota jest bez porównania mocniejsza w walkach niż japońska. Już fakt, że była ona na siłach z sukcesem operować na japońskich wodach, mówi sam za siebie. Oczywiście tymczasem sytuacja na Dalekim Wschodzie jest dla anglosaskich krajów poważna, ale tu wojna rozstrzygnie się dopiero w ostatnim etapie. Przygotowania do decydujących bitw na tym froncie z pewnością będą jeszcze trwały długo, sukcesy Japończyków są nie więcej niż przejściowe, bez znacznego oddziaływania na ostateczne rozstrzygnięcia.
