RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Prasa getta Warszawskiego: Poalej Sy...

Tytuł:Prasa getta Warszawskiego: Poalej Syjon Lewica i Poalej Syjon Prawica

Sygnatura: AR tom 17

Autor: Eleonora Bergman, Tadeusz Epsztein, Maciej Wójcicki

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 17

Opis: Niniejszy tom Archiwum Ringelbluma obejmuje prasę reprezentującą ruch poalejsyjonistyczny, stanowiący swoistą syntezę socjalizmu i nacjonalizmu. Składają się na niego periodyki: „Awangard”, „Awangarda Młodzieży”, „Bafrajung”, „Jugnt Ruf”, „Nasze Hasła”, „Nowe Tory” oraz „Unzer Weg”. Prasa ta ma wszelkie cechy wydawnictw propagandowo-politycznych. Prezentowane w niej treści można podzielić na trzy zasadnicze segmenty: komunikaty wojenne, teksty omawiające sytuację bieżącą ludności żydowskiej oraz publicystykę ideologiczno-historyczną. Teksty, co do zasady, są anonimowe, podpisywane zbiorczo (organizacyjnie), niekiedy inicjałami lub pseudonimami. Najbardziej widoczną cechą prezentowanej w niniejszym tomie prasy jest jej wysoki stopień zideologizowania. Autorzy wszystkie dostępne dane faktograficzne, tak historyczne, jak i odnoszące się do rzeczywistości zastanej, interpretują głównie pod kątem wyznawanej idei socjalistyczno-syjonistycznej. Stąd nieustannie akcentowana rola Związku Radzieckiego w walce z niemieckim faszyzmem czy też niebywale nadreprezentowana kwestia palestyńska.

Tom pełnej edycji ARG: 17

strona 32 z 368

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 32


2 „Jugnt-Ruf”, nr 1 [1]


1

01.1941–04.1942, Warszawa-getto. "ףור-טנגוי" [„Jugnt-Ruf”, „Zew Młodzieży”], nr 1 z 05.01.1941, nr 2 z 10.1941, nr 4 z 01–02.1942, nr 5 z 03.1942, nr 6 z 04.1942. Konspiracyjne pismo Poalej Syjon-Lewicy


[1]1nr 1, styczeń 1941 [r.]

Motto:

Uświadomiona żydowska klasa robotnicza stoi niewzruszenie na stanowisku, że nie można urzeczywistnić ani socjalizmu, ani wolności bez walki klas.

Ber Borochow2


16 miesięcy

Już 16 miesięcy jak nasz kraj znajduje się pod władzą hitlerowską. W ciągu tych 16 miesięcy tysiące młodocianych robotników wypędzonych zostało wraz z rodzicami z własnych mieszkań i zamienionych w bezdomnych wędrowców, którzy udają się od miasta do miasta bez najmniejszych środków egzystencjalnych. Gdziekolwiek się udadzą, pali im się natychmiast grunt pod nogami, są pędzeni przez hitlerowskich satrapów, jak się goni bezbronne, bezpańskie psy. Łapani są do robót, wysyłani do obozów pracy, które pozamieniane zostały w okryte smutną sławą obozy koncentracyjne i wyspy płaczu. Młodzież wraca stamtąd złamana duchowo, pokaleczona w pełnym tego słowa znaczeniu. Ilu tam zostało zamordowanych [pracą], [ilu] zastrzelonych, ilu tam zniknęło [na zawsze]? O tym może nam kiedyś opowie historia. Owe roboty przymusowe, do których dochodzi jeszcze średniowieczne getto w każdym mieście i miasteczku – to są sadystyczne metody hitlerowskiej okupacji, która chce bezlitośnie wykorzenić i zniszczyć społeczeństwo żydowskie, a przede wszystkim wymordować żydowską młodzież pracującą.

    Jednym słowem – w okresie tych 16 miesięcy okazała nam się bestia hitlerowska w całej swej nagości. Wszystkie wyobrażenia, wszystko, co wiedziano o hitlerowskim faszyzmie, było blade wobec tego, co pokazał on nam u nas w kraju w odniesieniu do polskiego, a szczególnie do żydowskiego społeczeństwa.

    Cały kraj przekształcony został w jedną wielką rzeźnię, gdzie fizycznie i duchowo uśmierca się najlepszych synów Polski. A wszystko w jednym celu, by wszystko, co ludzkie, by wszystko, co postępowe, zostało zamordowane.

    [2] W tak ciężkich dniach nędzy i bólu musimy udać się do żydowskiej młodzieży pracującej i wzmocnić ją, by nie zwątpiła. Historia uczy nas, że nie było jeszcze władzy,