298 „Nowe Tory” [8]
ani dla kogo. Maszyny skazane na szmelc, ludność zaś na bezrobocie, głód i nędzę. Klasyczny przykład upadku systemu kapitalistycznego.
Gdy w roku 1932 nastąpił krach na giełdzie amerykańskiej638i wyschły ostatnie źródła kredytu dla produkcji niemieckiej, fermenty polityczne w Niemczech przybrały znacznie na sile, powodując ostre wstrząsy i kryzysy, stan chaosu i wewnętrznego rozkładu. System kapitalistyczny w Niemczech przeżywa ostatnie drgawki swej agonii, powinien się wykończyć i ustąpić miejsca nowemu ustrojowi społeczno-politycznemu, gospodarce państwowo-socjalistycznej. Fakt załamania się gospodarki kapitalistycznej w Niemczech jest nieodwołalny i oczywisty. Oceniają to zgodnie te wszystkie warstwy, które chcą zapobiec wprowadzeniu ustroju gospodarki socjalistycznej realizowane jednak przez klasy posiadające. W tym tkwi zagadka dojścia Hitlera do władzy, oddania się Niemiec pod opiekę brunatnych kohort.
Rządy hitlerowskie wprowadziły elementy przewidziane w planie gospodarki socjalistycznej, a więc planową gospodarkę, faktyczne upaństwowienie (nieprawne) wielkiego przemysłu i bankowości przez fakt, iż państwo stało się nadrzędnym regulatorem wszystkich procesów gospodarczych. Ale państwo kieruje produkcją, nie oceniając realnych potrzeb ludności, realizuje gigantyczny plan robót publicznych, nie mając pokrycia złota w kasie, puszcza w ruch tryby aparatu produkcyjnego, wytwarzając rzeczy przeznaczone ani dla konsumpcji wewnętrznej, ani dla zbytu. A więc produkcja dla samej produkcji, aby dać ludziom zatrudnienie. W tym tkwi głęboki sens przygotowania wojny. Jeśli już produkować rzeczy niepotrzebne, to niech to nie będą piramidy egipskie, jak to miało miejsce w starożytności, lecz sprzęt wojenny, broń i amunicja, czołgi i bombowce. A nuż się uda dzięki temu podbić świat i uratować Niemcy.
Tak więc wojna jest naturalną konsekwencją załamania się gospodarki kapitalistycznej w Niemczech oraz objęcia władzy przez hitleryzm, czyli przez czynniki niepowołane do wprowadzenia istotnych zmian gospodarki socjalistycznej. Zjawisko to jest bardzo charakterystyczne dla historii Niemiec.
Dwa najważniejsze fakty w nowoczesnej historii narodu niemieckiego posiadają pewną wspólną paradoksalność sytuacji: 1) Zjednoczenie narodowe Niemiec, 2) objęcie władzy przez Hitlera. Zjednoczenie narodowe było hasłem a[…]a przedstawicieli kierunku wolnościowego oraz myśli postępowej, realizowane zaś zostało przez największego reakcjonistę XIX w., przez Bismar[c]ka. Wprowadzenie planowej gospodarki państwowej było hasłem Marksa i Lasalla639, zrealizowane zaś zostało przez największego reakcjonistę XX wieku, przez Adolfa Hitlera. Fakt ten jednak nie przesłania istoty rzeczy o bankructwie systemu kapitalistycznego. Z tego powinien sobie proletariat zdawać sprawę, gdy chodzi o ocenę przyczyn i istoty obecnej wojny.
O charakterze obecnej wojny istniało w łonie ruchu robotniczego niejednolite zdanie. Raczej spotykaliśmy różne poglądy, które można by było ująć w 3 zasadnicze tezy: Zwolennicy pierwszej tezy twierdzili, iż obecna wojna nosi charakter imperialistyczny, jest walką dwóch imperialistycznych bloków. Z uwagi na powyższe – głosili
