8 „Jugnt-Ruf”, nr 1 [1]
Ber Borochow9
W 23. rocznicę śmierci Bera Borochowa
Nie na akademiach ani na publicznych manifestacjach, lecz po cichu we własnych sercach świętujemy my, żydowska młodzież robotnicza, obecną rocznicę śmierci Bera Borochowa. Rozrzuceni po obozach pracy przymusowej, zamknięci za murami gett, zwracamy się 17 grudnia myślami do naszego nauczyciela i wodza, i tak jak co roku, jest to dzień zdania rachunku z wykonanej pracy i z osiągniętych celów.
Pierwszy raz w historii nowożytnej Europy setki tysięcy ludzi zostało odosobnionych jak dzikie zwierzęta i odebrana im została jakakolwiek możliwość normalnego rozwoju.
[7] Cała energia uświadomionej żydowskiej młodzieży pracującej, uskrzydlonej przez idee borochowizmu, ma na celu wyrównanie rozwoju, normalizację żydowskiego życia robotniczego i związanie robotnika żydowskiego z międzynarodowym proletariatem jako pełnoprawnego członka, by razem prowadzić walkę o nowy, sprawiedliwy porządek świata.
Obecnie ponownie chce się nas pchnąć setki lat wstecz. Lecz przemocą można nas zwyciężyć tylko fizycznie, moralnie nie jest to możliwe. Wsparci ideą borochowizmu, tradycją naszej walki – stoimy na straży, by młode pokolenie nie straciło odwagi, by nie dało się pokonać warunkom zewnętrznym. Obecna władza okupacyjna jest przejściowa, dalsze wydarzenia spowodują pojawienie się nowych sił. Musimy być gotowi na przyjęcie nowych czasów i na to, by znowu szeroko rozwinąć sztandar borochowizmu.
Ze źródeł Borochowa
Jeśli terytorium, na którym żyje każdy naród, dla mas jego proletariatu ma wartość miejsca pracy, a masy są silnie, bezpośrednio zainteresowane ochroną i nienaruszalnością ich narodowego miejsca pracy, to dla uświadomionych robotników, dla zorganizowanego proletariatu, terytorium jego narodu ma wartość podwójną.
Bowiem zorganizowany proletariat jest bezpośrednio zainteresowany ochroną swego miejsca pracy nie tylko z powodu najprostszych interesów robotnika, lecz także z powodu interesów swej zorganizowanej, zawodowej i politycznej oraz społecznej
