„Jugnt-Ruf”, nr 2 [1] 17
łeczeństwu ze swych metod sprawowania władzy w Helenówku (internat dla dzieci pod Łodzią). Zwykł bić dzieci do krwi, a gdy wychowawca nie wypełniał jego szalonych rozkazów, bił i wyrzucał z pracy. Tenże idiota ukoronowany został przez krwawego okupanta na Najstarszego łódzkich Żydów. Decyduje on o życiu i śmierci 150 tysięcy Żydów w getcie. Jako wierny sługa hitleryzmu maniak Rumkowski, wraz ze swą kliką, uczynił wszystko, aby próba się powiodła. Gdy próbowano się przeciwstawiać lub krytykować jego metody władzy, zaraz meldował, gdzie trzeba, i człowiek ten znikał.
Od czasu do czasu przybywa Rumkowski do nas do Warszawy na gościnne występy i przy okazji wygłasza mowy (jak „Führer”, przepraszam za porównanie) o swych dokonaniach w getcie. Gdy obecni zarzucili mu, że będzie odpowiedzialny za straszliwy głód i nieopisany ból, który przeżywają masy żydowskie w Łodzi, Rumkowski odpowiedział: „Moi panowie. Nie osądzajcie mnie jeszcze. Po roku mego panowania getto będzie chodzić jak zegarek. To będzie getto-cudeńko”.
A teraz niech przemówią fakty wyjęte z „Geto-Cajtung”35Rumkowskiego. Oto pokazujemy kilka kwiatków z tego ogródka, jaki Rumkowski ze swą kliką pomogli urządzić Niemcom.
„Geto-Cajtung”, nr 11–12 z 13.05.1941: „Wykorzystując moją nieobecność, światek złodziejski podniósł głowę. Obiecuję zatem tu, z tego miejsca, że nie będę się kierował sentymentami. Złodzieje ci (? – red[akcja]) i szeryfowie (?) zostaną wkrótce, w ciągu kilku godzin, przeze mnie osądzeni. Zostaną oni odsunięci z aparatu gminnego. Im i ich rodzinom odebrane zostanie wsparcie gminne. Zostaną dosłownie wystawieni na głód”.
Podpisano: Mordechaj Chaim Rumkowski
Sędziego osądzę sam
Kilka tygodni temu dotarły do mnie niewiarygodne, wprost sensacyjne wieści, odnośnie do osoby Bronowskiego, którego swego czasu obdarzyłem zaufaniem, a ostatnio powierzyłem mu ważną funkcję prezesa Sądu Przyspieszonego 36.
[9] [„Geto-Cajt]ung”, nr 14 z 15. […] [Obwieszczenie] wydane przez a[…]a M[ordechaja] Ch[aima] Rumkowskiego
b[…]b Gliksztajn, lat 27.
Zelman Lejzer Kluger, lat 23
Skazani zostali na dwa miesiące ciężkiego więzienia, każdy jeden za to, że w sobotę, 17 czerwca, w dniu zakazu wychodzenia [pob]ili funkcjonariusza Służby Porządkowej”.
W Łodzi doszło do niepokojów i demonstracji w związku z głodem; jako odpowiedź Rumkowski zarządził stan wyjątkowy – red[akcja].
