„Jugnt-Ruf”, nr 6 [1] 63
ekstazą ówczesny Żyd wykazuje tak wielkie lekceważenie wobec śmierci, że zadziwia mordercę i czyni bezsilnym jego zbrojne ramię Siła ta dokonuje cudów: fala mordów opada, pozostali przy życiu z nową energią biorą się za budowę dalszej przyszłości.
Dwóm pokoleniom udało się wyleczyć z ran i nowa burza nienawiści i mordu zatrzęsła skupiskami żydowskimi w Europie. W XIV stuleciu (1348) rozprzestrzeniła się w Europie czarna zaraza i zgładziła jedną trzecią ludności, tj. około 25 milionów ludzi. Obolałe masy szukają ratunku u duchownych. Ci ostatni kierują się jednak obawą przed niebezpieczeństwem, że okażą się bezsilni i rzucają oskarżenie na Żydów, którzy jakoby wzięli się do zatruwania strumieni i źródeł [wody]. Nagonka się rozkręca. Rozgniewane tłumy muszą mieć swego kozła ofiarnego. Leją się rzeki żydowskiej krwi. Słupy dymu wznoszą się nad żydowskimi dzielnicami. To, czego nie udało się dokończyć wyprawom krzyżowym, czyni czarna zaraza. I znowu Niemcy są krajem, gdzie Żyd najbardziej odczuwa nienawiść otoczenia. Zbroi się on jednak cudownie wiarą w prawość, sprawiedliwość i to nie pozwala mu zginąć.
Przemija kilka pokoleń i rozkwita znowu nienawiść. Tym razem w Polsce w czasach Chmielnickiego. W okresie jednego roku pada pół miliona Żydów134jako ofiara zwierzęcego kozackiego ruchu. Masy żydowskie, które ucierpiały w Europie, szukają ratunku w fałszywym mistycyzmie.
Znów mijają lata. Tworzy się nowoczesne społeczeństwo kapitalistyczne, oparte z jednej strony na cywilizacji, kulturze i postępie, a z drugiej na bezwzględnym ucisku milionów. Gdy klasa kapitalistyczna chyli się już ku upadkowi, rodzi się czarna władza hitlerowska. Walcząc w agonii, padają obecnie skupiska żydowskie pod straszliwym panowaniem swastyki. Cała dzikość średniowiecza, uzupełniona nowoczesnymi środkami, zostaje użyta dla przyspieszenia procesu mordowania.
Jednak wśród większości z nas, a szczególnie w szeregach żydowskiej klasy robotniczej, żyje z pełną siłą niezachwiane przekonanie, że te straszne cierpienia, jakich doświadczają masy żydowskie w Polsce i całej Europie, są przemijającym okresem, po którym przyjdzie nowe życie zbudowane na nowych, socjalistycznych podstawach. I nie tylko tym przekonaniem żyje robotnik żydowski, lecz także wszystkimi swymi zmysłami i środkami szykuje się on, by pomóc w walce o tę, przez całą ludzkość wytęsknioną, epokę.
Także bowiem tym różni się obecna żydowska martyrologia od tej uwiecznionej w historii, że jest rezultatem wszechświatowej walki dwóch systemów, światła i ciemności, społecznej sprawiedliwości z samowolną nieprawością, a w momencie zwycięstwa bojowników o nowy porządek przyjdzie też pełne wyzwolenie mas żydowskich.
[7] Do Ciebie, młody towarzyszu!
Z okrzykiem: trzymaj się dzielnie, Towarzyszu, nie oddawaj łatwo swego życia, idziemy ku Tobie, młody, żydowski robotniku, w najgorszych dniach [naszego] losu, naszej całej egzystencji, gdy w walce dwóch światów prowadzących między sobą wojnę wybijają już ostatnie godziny.
Myśmy całkiem dobrze widzieli, że Ty, młody robotniku, wytrzymałeś dzielnie te dwa i pół roku hitlerowskiej okupacji. Znamy i czujemy te ponadludzkie, ponadnaturalne
