chociaż niejeden nie wrócił z obozu. Specyficzny wygląd miało getto w okresie selekcji, ale o tym oddzielnie.
[29] Grupa lubelska
Akcją przesiedleńczą, a właściwie niszczycielską, kierowała grupa lubelska. Nazwa
pochodzi stąd, że to grupa SS, która prowadziła taką samą akcję kilka miesięcy przedtem w Lublinie.
Gdy mówiono „przyjechali” lub „oni”, miało się na myśli tę grupę ludzi. Dodawano
też często, że jest ich niewielu i podziwiano, że około 20 osób kieruje wysiedleniem
350 tysięcy Żydów. Wymieniano ich nazwiska ze strachem. Nikt (może z wyjątkiem
kierownictwa S[łużby] P[orządkowej]) nie znał ich stosunków wewnętrznych.
Stąd też nawet Służba Porządkowa, która często bezpośrednio otrzymywała od nich polecenia w formie wpisów do książeczek, nie mogła udzielić dokładnych informacji co do tego, kto kierował naprawdę akcją. Nazywano też grupę tę grupą Einsatz Reinharda, inni znowu mówili o grupie Heymana1069, Hauptsturmfü[h]rera. Nie wiem dokładnie, ale o ile byłem nieco poinformowany ani Reinhard1070, ani Heyman nie byli w czasie akcji w Warszawie. Może być, że uczestnicy lubelskiej grupy działali z ich polecenia, ale jako fakt stwierdzony tego podawać nie mogę. Spośród grupy lubelskiej, która niewątpliwie operowała w Warszawie, wymienić można następujące osoby: Michalsen1071 (Obersturmfü[h]rer), Höfler (czy Höfle), Hofmann, Schlediger, Handtke1072, Hunt1073, Offer1074. Było jeszcze kilka osób, np. jeden z przezwiskiem Mulat, dalej kulawy, szczupły oficer z jedną protezą oraz jeszcze kilka, ale nazwiska mi są nieznane. O całej
1069 Autor myli tu różne informacje. Einsatz Reinhardt (akcja „Reinhardt”) nie była grupą, lecz planem ostatecznego wymordowania pozostałych przy życiu Żydów w GG. Wśród niemieckich funkcjonariuszy biorących udział w akcji „Reinhardt” nie pojawia się nazwisko Heyman.
1070 Akcją „Reinhardt” nie dowodził Reinhard, tak ją nazwano na cześć Reinharda Heydricha (1904–1942), SS-Obergruppenführera, szefa Służby Bezpieczeństwa (1932–1939), Gestapo (1934–1939), Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (1939–1942) i Protektora Czech i Moraw (od 1941 r.). Był on również głównym organizatorem konferencji w Wannsee w 1942 r. i inicjatorem planu eksterminacji Żydów europejskich, tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej. Zmarł w Pradze w wyniku zamachu dokonanego przez czeskich komandosów z Wielkiej Brytanii.
1071 Georg Michalsen (1906–1974), SS-Sturmbannführer, brał udział w akcji „Reinhardt”. W oryg. tu i w innych miejscach dok.: Michelsen.
1072 Otto Handtke (Händtke, Hantke) (1907–?), SS-Scharführer, członek gestapo, brał udział w akcji „Reinhardt” i w zagładzie getta warszawskiego podczas powstania. Nadzorował obóz w Trawnikach. Zabity w getcie przez członków ruchu oporu.
1073 Hunt, SS-Oberscharführer, pracownik Urzędu Policji Bezpieczeństwa. Brał udział w zagładzie getta warszawskiego.
1074 Prawdopodobnie Orf (Orff), SS-Obersturmführer, funkcjonariusz Referatu ds. Żydowskich, zastępca Kurta Nikolausa (komisarza spraw zagranicznych GG). W getcie miał przezwisko Owczyński. Brał aktywny udział w tzw. akcji deportacyjnej z getta warszawskiego i w zagładzie getta w czasie powstania. 17 lipca 1942 r. na Pawiaku osobiście dokonywał rejestracji obywateli obcych państw, którzy byli przeznaczeni na wymianę za jeńców niemieckich. Zob. M. Berg, Dziennik z getta…, s. 166, 176.
