Emisyjnego1129 przechodzą [4] przez Wydział Finansowo-Budżetowy Rady Żydowskiej. Z porównania danych wynika, że poza wymienionymi dwiema grupami „dzikich” ujawniły się jeszcze 1244 osoby niezewidencjonowane. Doliczając do liczby 31 096 liczbę 1000 osób zatrudnionych w końcu października w Werterfassungsstelle, otrzymamy, że ponad 32 000 ludności zewidencjonowanej zamieszkiwało w tym okresie dzielnicę żydowską oraz bloki przywarsztatowe poza granicami dzielnicy.
Na podstawie danych o wpłatach wynikałoby, że liczba ta wynosi 33 709, a że
spośród niezewidencjonowanych ujawniło się około 4500 osób, więc ogólna liczebność ludności zewidencjonowanej oraz ujawnionej niezewidencjonowanej wynosi około 38 000. Spis więc nie przyczynił się do uzyskania odpowiedzi na pytanie, jaka jest liczba ludności żydowskiej faktycznie zamieszkałej; przypuszczać należy – jak to podano we wstępie – że sięgała ona prawdopodobnie 45 000 osób.
W ciągu listopada – w związku z rozporządzeniem policyjnym o utworzeniu dzielnic
żydowskich1130 – nastąpił dobrowolny i przymusowy napływ Żydów do dzielnicy,
a ponadto pewna część „dzikich” ujawniła fakt swojego pobytu, zgłaszając się do pracy w Werterfassungsstelle. Jednakże uzyskanie tej ostatniej liczby nie jest jeszcze obecnie możliwe.
Rozmieszczenie ludności
Rozmieszczenie ludności żydowskiej w Warszawie posiada dziś dość osobliwy charakter. Przed przesiedleniem dzielnica żydowska składała się z dwóch części: większej północnej – od Stawek do Chłodnej parzystej, zamieszkałej przez z górą 3/4 ludności – oraz południowej – od Chłodnej nieparzystej do Siennej. Obecna dzielnica zajmuje część obszaru dawniejszej części północnej i odgraniczona jest ulicami: Smocza, Gęsia, Franciszkańska, Bonifraterska, Muranowska, Pokorna, Stawki, Dzika, Szczęśliwa, plac Parysowski. Jednakże nie cała dzielnica jest zamieszkała – przydzielono mianowicie poszczególnym warsztatom pracy zespoły (bloki) domów; reszta domów mieszkalnych to domy „dzikie”, częściowo niezamieszkałe [5], a częściowo zajęte przez ludność niezewidencjonowaną.
Ponadto, ludność zamieszkuje zwarte bloki domów, znajdujące się poza granicami dzielnicy, lecz w obrębie b[yłej] dzielnicy żydowskiej zarówno części południowej, jak i reszty części północnej. Ostatnio w związku z przyłączeniem południowej
części dzielnicy żydowskiej do dzielnicy aryjskiej (od 1 grudnia) ludność tam
zamieszkała tworzy jak gdyby małe getto w otoczeniu domów zamieszkałych przez
ludność aryjską1131.
1129 Bank Emisyjny – instytucja bankowa powołana przez Niemców 15 grudnia 1939 r., emitowała pieniądze w GG. Miała kilkanaście oddziałów w większych miastach GG, głównie w siedzibach byłego Banku Polskiego.
1130 W dniu 5 listopada 1942 r. weszło w życie policyjne rozporządzenie o utworzeniu „żydowskich dzielnic mieszkaniowych” w okręgach warszawskim i lubelskim. W okręgu warszawskim były to: Kałuszyn, Kosów, Rembertów, Siedlce, Sobolew, Warszawa; a w okręgu lubelskim: Izbica, Końskowola, Łuków, Międzyrzec, Parczew, Piaski, Włodawa i Zaklików.
1131 Autor ma na myśli niewielki fragment dawnego tzw. małego getta, w jego zachodniej części między ul. Ceglaną i Pańską, gdzie znajdował się szop W.C. Toebbensa (ul. Prosta 15) z otaczającymi go domami, w których mieszkali zatrudnieni w zakładzie robotnicy z rodzinami.
