wianych modlitw, wychwalająca Boga, jego wielkość i świętość. Kadisz żałobny odmawia syn lub najbliższy krewny zmarłego w obecności minjanu.
Maariw (hebr. wieczorna modlitwa) – ostatnia z trzech modlitw obowiązujących w codziennej liturgii, odmawiana w porze między zmrokiem a północą.
Maca (z hebr.) – niezakwaszony chleb w postaci suchych placków, tradycyjnie
jedzony w czasie święta Pesach.
Minjan (hebr. liczba, kworum) – zgromadzenie modlitewne złożone z dziesięciu dorosłych mężczyzn (powyżej 13. roku życia), niezbędne do odprawiania publicznych modłów, np. odmówienia Kadiszu czy czytania Tory.
Mykwa – zbiornik wodny zbudowany zgodnie z przepisami Tory, wypełniony wodą naturalną oraz bieżącą i służący do kąpieli rytualnych.
Parasza, parsza – fragment Tory przeznaczony do czytania w czasie publicznej liturgii w danym tygodniu.
Pesach (hebr. przejście) – święto obchodzone na pamiątkę wyzwolenia Żydów z niewoli egipskiej. Rozpoczyna się wraz z zachodem słońca w wieczór 14. dnia miesiąca nisan (kwiecień/maj) i trwa siedem dni w Izraelu, a osiem w diasporze.
Purim (z akadyjskiego/hebr.: losy) – radosne święto obchodzone na pamiątkę opisanego w Księdze Estery ocalenia Żydów z rąk Hamana, obchodzone 14. (15. w Izraelu) dnia miesiąca adar. Zwane jest też żydowskim karnawałem.
Rabin (z hebr. raw: mistrz, nauczyciel) – przewodnik duchowy w gminie żydowskiej, znawca prawa religijnego. W okresie międzywojennym musiał mieć oficjalny certyfikat oraz nominację państwową.
Rebecyn – żona rabina.
Rodały (od niem. Rodel: zwój dokumentów) – zwój Tory, spisany na pergaminie i nawinięty na dwa wałki zwane „drzewami życia”.
Rosz ha-Szana (hebr. początek roku) – święto żydowskiego Nowego Roku obchodzone 1. i 2. dnia miesiąca tiszri. Przypomina o stworzeniu świata i dniu sądu ostatecznego.
Sanhedryn (z greckiego synhedrion: zebranie, rada) – instytucja prawodawcza, sądownicza i religijna w starożytnej Judei; istniała już w III w. p.n.e. Sanhedryn składał się z 71 członków, przede wszystkim z arystokracji saducejskiej z przewodniczącym (nasi) na czele.
Sukot (hebr. szałasy, namioty, też: Święto Szałasów, Święto Kuczek) – święto obchodzone od 15. do 22. dnia miesiąca tiszri; upamiętnia wyjście z Egiptu i wędrówkę przez pustynię ku Ziemi Obiecanej.
Szabat (z hebr. odpoczywać, ustać) – w kalendarzu żydowskim w ślad za tradycją biblijną siódmy dzień tygodnia; dzień odpoczynku trwający od zachodu słońca w dzień go poprzedzający do prawie godziny po zachodzie słońca w dzień szabatu.
Szames (hebr. sługa, posługacz) – rodzaj woźnego w gminie żydowskiej, w synagodze; także dodatkowa świeca w lampie chanukowej, od której zapala się pozostałe świece.
Szawuot (hebr. tygodnie; też: Święto Tygodni) – święto obchodzone 49 dni po Pesach, upamiętniające nadanie Tory na Synaju; jest tradycyjnie związane także z zakończeniem żniw.
Szechina (od hebr. szachan: mieszkać) – nieodłączna obecność Boga w świecie; jedno z licznych imion Boga.
Sziwa (szywa) (hebr. siedem) – okres ścisłej, ciężkiej żałoby po zmarłym, trwający siedem dni po jego pogrzebie.
