70 P[arasza] Emor, [11.05.1940] [29]
że także intencje231, jakimi Żyd sam postanawia się kierować cw służbie Bożejc, są właściwymi intencjami; na tym kończy się święty cytat(16). Otóż nawet jeśli człowiek
nie potrafi kierować się cw swej służbie Panuc intencjami Ha-Ariego, NBBPSŚŻW, to
kiedy z serca swego i duszy swojej sam kieruje intencje do Pana, wedle cpoziomuc swej
wiedzy i swego pragnienia, to są to właściwe intencje, wszystko zaś zależy od tego, jak
dalece zapiera się samego siebie, oddając się Panu. Im bardziej cczłowiekc zapiera się
siebie przed Nim, niechaj będzie błogosławiony, tym bardziej sama jego istota staje
się boska, tak że staje się przykazaniami Bożymi. I dlatego kiedy, uchowaj Boże, nastaje
„czas utrapienia dla Jakuba”(17), i zachodzimy w głowę, co dobrego może z tego wyniknąć
– wszak cwydaje się, że tymczasem jestc wprost przeciwnie: cŻydzic nie studiują
Tory, tak jak cwcześniejc zwykli studiować, ani nawet nie przestrzegają tak wielu(18)
przykazań(19), jak zwykli byli przestrzegać – jednakże w takich czasach cludziec bardziej
korzą się przed Świętym Błogosławionym i widzą też, że nie ma nikogo innego, kto by
nas wybawił, prócz Świętego Błogosławionego, dlatego w swoim ukorzeniu przybliżają
się do Niego, niechaj będzie błogosławiony, do tego stopnia, że wszystkie ich czyny,
ich słowa i ich myśli cskierowanec do Pana stają się przykazaniami, to znaczy cdzieje
się tak,c o ile czynią wszystko, co są w stanie uczynić. I oto my, wypełniając wszystkie
cinnec przykazania(20), powiadamy cogólniec: „cBłogosławiony jesteś, Boże, Królu światac,
któryś nas uświęcił swoimi przykazaniami”, inaczej jednak rzecz się ma z liczeniem
omeru232, kiedy to uświęcamy się konkretnie siedmioma cBoskimic atrybutami233
i szczegółowo w każdym z atrybutów podczas każdego tygodnia odliczania comeruc,
(16) O kwestii odstąpienia od intencji zdefi niowanych przez Ha-Ariego, czyli od kombinacji świętych
imion, gematrii i tym podobnych, które zastępuje osobista, indywidualna intencja, zob. Kalonimus
Kalman Epsztejn, Maor wa-szemesz, parasza Nicawim: „W naszych obecnych czasach
człowiek nie ma możliwości kierowania intencji modlitwy przekazanych nam w modlitewniku
błp. Ha-Ariego […], a ponadto słyszałem od admora, świętego bożego rabina, mistrza wszystkich
synów diaspory, naszego rebego Elimelecha [z Leżajska], NBBPSŚ, że człowiek nie powinien
snuć rozważań i dokonywać obliczeń wokół intencji związanych z imionami Boskimi, lecz tylko
wiązać to, co jawne, i to, co ukryte, w jego umyśle, duchu i duszy, z Nieskończonym, niechaj
będzie błogosławiony [...]. A jego myśli tak bardzo przylgną do rozkoszy Pana, że nie będzie miał
czasu, ani jednej chwili, na kierowanie swoich intencji. Kiedy człowiek jest w takim stanie podczas
modlitwy, intencje i kombinacje cBoskich Imionc powstają same, dzięki jego modlitwie”. Zob. też
ibidem, parasza Ekew: „Wprawdzie niemało jest ludzi, którzy modlą się z intencjami Imion, jednakże
w tych pokoleniach nie muszą tego czynić”.
(17) Jr 30,7.
(18) W poprzednich edycjach wskutek błędnego odczytania tego słowa: marbin cdosł. „mnożą”c
wydrukowano mekawin c„kierują”c, co nie pasuje do treści i kontekstu zdania.
(19) W poprzednich edycjach: sze-micwot c„że przykazania”c.
(20) W poprzednich edycjach: We-hine gam be-chol ha-micwot c„I oto także we wszystkich przykazaniach”
c.
231 Hebr. kawanot.
232 Hebr. sfi rat ha-omer, liczenie omeru. Publiczne odliczanie w synagodze 49 dni (siedmiu tygodni)
od drugiego dnia Pesach do Szawuot.
233 Hebr. szewa midot – siedem Boskich atrybutów: Gdula, Gwura, Tiferet, Necach, Hod, Jesod
i Malchut, czyli Miłość, Strach, Prawda, Początek, Koniec, Łączenie i Bycie.
