160 [Parasza] Masej, [26.07.1941] [56]
z nich nie ma własnego istnienia, jest unieważniona w Jego obecności, niechaj będzie
błogosławiony, gdyż w colamc acilut On i Jego stworzenia stanowią jedno, jak dobrze
wiadomo(12). Dopiero Święty Błogosławiony w cudowny sposób stworzył wszystkie
światy, z których każdy odsłania swą tożsamość, niewymagającą indywidualnego istnienia,
i tak też było na tym świecie cprzed grzechem pierwszego człowiekac, w przyszłości
zaś świat ten znów zostanie wyniesiony do poziomu colamc acilut, jak wiadomo
cz pismc Ha-Ariego, NBBPSŚ(13). Inaczej jednak rzecz się miała po grzechu cpierwszego
człowiekac, kiedy świat stał się cielesny, a każda crzeczc zyskała odrębne istnienie, i dlatego
niemożliwe jest, by cokolwiek mogło się narodzić, to znaczy ściągnąć i ujawnić
nowe światło, nie unicestwiając części własnego światła, albowiem niemożliwe jest,
by poprzez jakąkolwiek rzecz objawiło się światło Pana, jeśli jej własny byt nie zostanie
unicestwiony, jak dobrze wiadomo(14). Tak więc nasiono, które wysiewamy, zanim
objawi się przez nie nowe stworzenie – drzewo z gałęziami, liśćmi i owocami, których
nie da się dostrzec w owym nasieniu, mimo że przed swoim objawieniem się z Niebios
poprzez to nasiono przewyższają je rozmiarami po tysiąckroć – otóż istnienie tego nasienia
musi najpierw zostać unicestwione, i dlatego musi ono całe rozłożyć się w ziemi,
a więc obumrzeć; i taki jest również sens cwersetu:c „w bólach będziesz rodziła dzieci”,
chodzi mianowicie o śmierć i ból śmierci owych sił ckobietyc, gdyż zanim narodzi się
z niej nowe stworzenie, muszą zostać w niej unicestwione jej własne siły. Tak właśnie
napisano w midraszu odnośnie do kobiety rodzącej, że dziewięćdziesiąt dziewięć jej
bolesnych jęków to cwołaniec o śmierć, a tylko jeden o życie(15), w owej chwili bowiem
przez unicestwienie części własnego istnienia ckobietac staje się gotowa na to, by On,
niechaj będzie błogosławiony, stworzył z niej nowo narodzoną istotę. I podobnie jest,
wedle naszego ograniczonego pojmowania, z bólami porodowymi Mesjasza, albowiem
odkupienie jest cw istociec objawieniem Bożym, w którym Pan, niechaj będzie błogosławiony,
objawia swe światło i świętość, przy czym objawienie to dokonuje się przez lud
Izraela, i dlatego całe odkupienie i czas odkupienia zależne są od Izraela, toteż aby
lud Izraela mógł dostąpić tego, by przez niego światło cBożec zostało objawione, część
(12) Zob. Tikunej Zohar 3b.
(13) Zob. Chaim Wital, Mewo ha-szearim, derusz Birkat ha-lewana cBłogosławieństwo księżycac:
„A taki jest tajemny sens wersetu: »Wtedy światło księżyca będzie jak światło słońca, a światło
słońca będzie siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni« (Iz 30,26). Objaśnienie: stanie się tak, że
światło księżyca, które jest światem działania chebr. olam ha-asijac, wzniesie się do Niebios o cztery
poziomy, aż dotrze do miejsca, gdzie znajduje się Zeir Anpin caram., Małe Obliczec, świat emanacji
chebr. olam ha-acilutc, a wtedy rozświetli się świat działania Małym Obliczem świata emanacji,
zwanym światłem słońca”. Zob. też Natan Szpira, Machberet ha-kodesz, szaar Rosz chodesz 44b:
„I stanie się tak, że światło księżyca, które jest światem działania, wzniesie się do Niebios o cztery
poziomy, aż dotrze do miejsca, gdzie znajduje się Zeir Anpin, świat emanacji, a wtedy rozświetli się
świat działania jak Zeir Anpin świata emanacji, zwany światłem słońca”.
(14) Zob. Dow Ber z Międzyrzecza, Magid dwaraw le-Jaakow, s. 277: „Na podobieństwo kurczęcia
wykluwającego się z jajka, kiedy nicość staje się bytem, najpierw znika ona z rzeczywistości
naprzeciw Ejn Sof, po czym staje się czymś innym”.
(15) Wa-jikra raba, parasza Emor 27, 7 (wyd. cM.c Margaliot, s. 638–639): „Spośród stu bolesnych
jęków, jakie wydaje niewiasta na stołku porodowym, dziewięćdziesiąt dziewięć jest na śmierć,
a jeden na życie”; Midrasz Tanchuma, Tazria 4; ibidem, Emor 11.
