Na Chanukę, [15.12.1941] [70] 209
chodzic jedynie o ich strapienie, lecz także Niebios, by tak rzec, dlaczego zatem powiadamy:
„w eczasiee620 ich strapienia”.
Otóż jeśli idzie o naszego praojca Abrahama, cw Torzec jest napisane: „dWierzył
w Pana, a On poczytał mu to za sprawiedliwośćd”(2), spróbujmy zatem zrozumieć,
pomimo niewielkich możliwości naszego umysłu, dlaczego Abrahamowi poczytano
cjegoc wiarę za sprawiedliwość, o synach Izraela zaś, kiedy przebywali cw niewolic
w Egipcie, napisano cjedyniec: „dA lud wierzyłd”(3)621, nie dodając, że było mu to
poczytane za sprawiedliwość. Wszak wedle prostego rozumienia wiara cdla Izraelitówc
w Egipcie była rzeczą trudniejszą aniżeli wiara Abrahama, Pan bowiem nie przemawiał
do nich wprost i cnawetc nie znali Jego Imienia, jak powiedział nasz Nauczyciel
Mojżesz: „a oni mnie zapytają, jakie jest imię jego”(4)622, i żyli w ctak wielkimc ucisku
i cierpieniach, że później: „nie słuchali cMojżeszac z powodu upadku ducha itd.”(5)623.
Wedle naszego skromnego pojmowania crzecz można ująć następująco:c Wiadomo ze
świętych ksiąg, że wiara624 nie polega na tym, że ktoś, kto nie wie, wierzy, lecz na
tym, że światło Pana i Jego świętość tkwią w sercu Żyda i że dostrzega on świętość
Jego blasku, niechaj będzie błogosławiony, która go ogarnia i pozostaje z nim związana,
na tym właśnie polega wiara(6). A światło tej świętości obecne jest w nas od cczasów
naszychc praojców, dlatego powiadamy: „cBłogosławiony jesteś, Panie,c Boże nasz
(2) Rdz 15,6.
(3) Wj 4,31.
(4) Wj 3,13.
(5) Wj 6,9.
(6) Zob. rozwinięcie tej myśli w dziele Autora Caw we-zeruz, 13. „dZ pewnością słyszałeś lub
widziałeś w księgach wywody na temat istnienia Boga, dla owych ludzi słabej wiary, w których
najważniejsze argumenty dotyczą tego świata: jego stworzenia, mądrości i zdolności. Czy i dla ciebie
niezbędne są dowody z tego świata? Oj biada! Czyż nie słyszysz i nie widzisz, że dusza twoja
jest pełna ufności, kiedy widzi Pana i mówi do Niego w drugiej osobie: »Tyś jest Panem«, zarówno
w swej modlitwie, jak i tęsknocie, zaprawdę bowiem dusza widzi Go, niechaj będzie błogosławiony,
przed swymi oczami [...]. I od tej pory na cóż ci pochodzące spoza ciebie samego dowody
na Jego istnienie, niechaj będzie błogosławiony, skoro twoja dusza jest tak pełna ufności na Jego
widok, niechaj będzie błogosławiony. Król Salomon zaś oznajmia: »Mądrości na zewnątrz głośno
wołają itd.«d (Prz 1,20) »dKto jest głupcem, niech tu wejdzie! Do tego, co jest bez serca, przemawiad
« (Prz 9,4). Ten, kto potrzebuje mądrości z zewnątrz, kto potrzebuje dla siebie dowodów
z zewnętrznego świata itd., jest głupcem i człowiekiem bez serca, gdyby bowiem miał serce, toby
wszystko sercem zobaczył i wiedział, i nie potrzebowałby żadnej mądrości spoza swego serca”.
[Inne tłum. tego fragmentu zob. Pisma Szapiry 1, s. 275–276 – red.].
620 Pomyłka autora, w edycji poprawiono zgodnie z tekstem modlitwy.
621 Cały werset Wj 4,31: „I lud uwierzył. A gdy usłyszeli, że Pan ujął się za synami izraelskimi i że
dojrzał ich niedolę, pochylili głowy i oddali pokłon”.
622 Cały werset Wj 3,13: „A Mojżesz rzekł do Boga: Gdy przyjdę do synów izraelskich i powiem
im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was, a oni mnie zapytają, jakie jest imię jego, to co im mam
powiedzieć?”.
623 Cały werset Wj 6,9: „Tak mówił Mojżesz do synów izraelskich, lecz oni nie słuchali Mojżesza
z powodu upadku ducha i ciężkiej pracy”.
624 Hebr. emuna.
