[Parasza] Be-szalach, [31.01.1942] [75] 237
że: „Niewolnica ujrzała cto, czego nie widzieli nawet Izajasz i Ezechielc”(21), mogli
więc zaśpiewać pieśń samorzutnie, mimo że nie słyszeli wprzódy cjej słówc od naszego
Nauczyciela Mojżesza, tak więc gdy nasz Nauczyciel Mojżesz zaintonował pieśń, oni
śpiewali równocześnie z nim. Inaczej rzecz się miała, gdy byli jeszcze w niewoli egipskiej
i ctamc chcieli wyśpiewywać Panu pieśni i hymny pochwalne, cwtedyc bowiem nie
osiągnęli cjeszczec tak wysokiego szczebla cduchowegoc, musieli więc słuchać naszego
Nauczyciela Mojżesza i powtarzać csłowac za nim. Wszelako kiedy serce faraona zhardziało
i nałożył cjeszczec cięższe jarzmo cna hebrajskich niewolników, mówiąc:c „Słomy
wam nie dadzą itd., ca jednak musicie oddać wyznaczoną ilość cegiełc”(22)709, tak bardzo
upadli oni na duchu, że nie byli w stanie(23) słuchać Mojżesza i powtarzać za nim csłówc
pieśni: „lecz oni nie słuchali Mojżesza z powodu upadku ducha i ciężkiej pracy”. Dlatego
gdy nasz Nauczyciel Mojżesz rzekł: „Oto synowie izraelscy nie usłuchali mnie”,
Pan odpowiedział mu, cże należyc ich prowadzić łagodnie, innymi słowy cnakazał,c aby
pasterze ludu Izraela skłonili Niebiosa do tego, by prowadzenie ludu Izraela codbywało
sięc łagodnie, bez cprzysparzania im,c uchowaj Boże, cierpień, a wówczas na pewno
usłuchają i zaśpiewają pieśń.
Werset tedy powiada: „cWtedy odezwał się Pan do Mojżesza i do Aaronac i dał im rozkaz
do synów izraelskich”, albowiem czazwyczajc sposobem, w jaki lud Izraela sprowadza(
24) cdla siebiec łaski od Niego, niechaj będzie błogosławiony, jest modlitwa, jednakże
kiedy, uchowaj Boże, zbliża się cwielkiec nieszczęście, i nie ma czasu na odmawianie
modlitw, cwybawieniec następuje za sprawą dekretu: „Sprawiedliwy wydaje rozporządzenie,
a Święty Błogosławiony je wykonuje”(25). I podobnie kiedy On, niechaj będzie błogosławiony,
mówi Żydom, żeby wzbudzili miłosierdzie Niebios, czasem zwraca się do nich
słowami prośby, jak napisano w Gemarze (Berachot 7): „Iszmaelu, synu mój, pobłogosław
mi!” – jakie błogosławieństwo cwypowiedział Iszmael?c cRzekł on:c Oby miłosierdzie
poskromiło Jego gniew i żeby postępował z ludem Izraela wedle miary miłosierdzia(26) –
(21) Mechilta de-rabi Iszmael, parasza Be-szalach, traktat De-szira, 3 (wyd. cCh.Sz.c Horowic,
cI.A.c Rabin, s. 126): „Niewolnica ujrzała na morzu to, czego nie widzieli nawet Izajasz i Ezechiel”;
Mechilta de-Raszbi 20, 15; oraz w późnych midraszach: Midrasz sechel tow, wyd. cS.c Buber, Be-
-szalach 15, 2; Jalkut Szimoni, Be-szalach 244.
(22) Wj 5,18.
(23) W poprzednich edycjach dodano tu słowo gam c„także”c.
(24) W poprzednich edycjach: poalim c„sprowadzają”c, pozostałe formy w tym akapicie także zamieniono
na liczbę mnogą. Jednakże Autor traktuje „Izrael” jako jeden zbiorowy byt, dlatego zastosował
w tym ustępie liczbę pojedynczą.
(25) Wg TB Moed katan 16b: „dRzekł Bóg Izraela, przemówiła do mnie Opoka Izraela: Panujący nad
ludźmi winien być sprawiedliwy, panujący w bojaźni Bożejd” (2 Sm 23,3). Cóż to znaczy? Rabbi
Abahu powiedział, że znaczy to: Rzekł Bóg Izraela, przemówiła do mnie ctj. do króla Dawidac
Opoka Izraela: Ja panuję nad człowiekiem; kto panuje nade Mną? cCzłowiekc sprawiedliwy. Albowiem
ja wydaję wyrok, a sprawiedliwy go unieważnia”.
(26) TB Berachot 7a: „Jak nauczano: Rabbi Iszmael ben Elisza powiedział: Pewnego razu wszedłem
do samego wnętrza cŚwiątynic, żeby złożyć w ofi erze kadzidło, i ujrzałem Akatriela Jah, Pana
Zastępów, zasiadającego na wysokim i wzniosłym tronie, który rzekł mi: Iszmaelu, synu mój,
709 Cały werset Wj 5,18: „Teraz więc idźcie, ale do pracy! Słomy wam nie dadzą, a jednak musicie
oddać wyznaczoną ilość cegieł”.
