Do paraszy [na szabat] Zachor, [28.02.1942] [78] 259
będziecie bezustannie powtarzać, wreszcie się zużyją itd. i tak czy owak nie będą miały
na mnie wpływu. I taki jest sens cwersetu:c „Próbowali go pocieszać wszyscy synowie
jego i wszystkie itd.”, że chociaż wszyscy próbowali go pocieszać, wypowiadając rozmaite
słowa otuchy, to jednak cJakub rzekł:c „W żałobie zejdę edoe776 syna mego do
Szeolu”, cmając na myśli to,c że aż do chwili, gdy odejdzie do Szeolu, czyli umrze,
żadne słowa wszystkich jego synów i wszystkich jego córek nie odniosą skutku, toteż
lepiej jest czerpać pociechę jedynie z tego, że: „On jest Bogiem(21) i uczyni to, co jest
dobre w Jego oczach”. A ponieważ werset ten nie mówi nam, że Jakub nie chciał
być w ogóle pocieszany, Raszi objaśnia ustęp: „I opłakiwał go jego ojciec”, cw taki
sposób,c że to płakał Izaak, a nie Jakub, ponieważ Jakub cmimo wszystkoc znalazł pociechę
w tym, że taka była wola Pana.
Powr[ó]ćmy do naszej cwcześniejszejc sprawy: król Dawid prosił: „Przez łaskę swą
wytrać nieprzyjaciół moich oraz tych, którzy przeciw mnie powstają”, cmodlił się zatem,c
by cPan uczynił to mocąc swej łaski, ażeby, uchowaj Boże, żaden z synów Izraela nie
doznał szkody wskutek sądu nad nimi, „i wygub wszystkich dręczycieli moich”, cczylic
nienawidzących mojej duszy za to, że jestem Twym sługą, a kiedy, uchowaj Boże,
wyrok dotknie również mnie, oni odnoszą z tego korzyść, albowiem nawet jeśli kogoś
nie dosięgnie cbezpośrednio wyrok Pana,c to niemniej jednak jego dusza jest przybita
i zgnębiona, więc trudno mu Tobie służyć z całych sił, cco oznacza,c że oni już na tym
zyskali. Otóż po włożeniu tefi lin wypowiadamy csłowa:c „Mocą łaski postępuj ze mną
wielkodusznie i mocą Twej srogości wytrać moich wrogów oraz tych, którzy przeciw
mnie powstają”, dlatego że cjak mówimyc w Le-szem joched(22): „tefi lin na rękę cprzypominają
oc wyciągniętym ramieniu”(23), którym Pan okazał cswą mocc w niewoli egipskiej,
tam bowiem csymbolizowało ono:c „uderzenie i leczenie”(24), „uderzenie w Egipcjan,
a uzdrowienie dla ludu Izraela”, jak dobrze wiadomo(25), atrybut Din bowiem nie
wyrządził krzywdy Izraelowi, cwręcz przeciwnie,c nawet Din był dla dobra ludu Izraela,
„arlewica zawiera się w prawicyar”(26). Dzięki temu zrozumiałe staje się cteżc to, dlaczego
– choć tefi lin cprzywiązywanec są do przedramienia na pamiątkę wyciągniętego ramienia
cPanac – nie nakazano nam ich wkładać na prawą rękę, jak jest napisane w pieśni:
(21) W drugiej edycji: dalet c„Pan”c.
(22) Właśc. Le-szem jichud, modlitwa odmawiana przez kabalistów przed wypełnieniem każdej
micwy.
(23) Modlitwa Le-szem jichud odmawiana przed micwą wkładania tefi lin: „Dla zjednoczenia Świętego
Błogosławionego i Jego Szechiny z bojaźnią i miłością [...]. Oto ja, wkładając tefi lin, zamierzam
wypełnić micwę mego Stwórcy, który nakazał mi wkładać tefi lin [...] i nakazał nam przywiązywać
je do ręki na wspomnienie [wyzwolenia z niewoli egipskiej] Jego wyciągniętym ramieniem.
A powinny znajdować się one przy sercu, aby pożądliwość i myśli naszego serca zaprząc w służbę
Jemu. Oraz na głowie, przy mózgu. Ażeby dusza, która jest w moim mózgu, oraz pozostałe zmysły
i wszystkie siły zaprząc w służbę Jemu, niechaj będzie błogosławione Imię Jego”.
(24) Zob. Iz 19,22: „dI tak uderzy Pan w Egipt, uderzając i lecząc, a gdy nawrócą się do Pana, da im
się ubłagać i uzdrowi ichd”.
(25) Zohar, t. 2, 36a: „Rabbi Chizkijahu nauczał odnośnie do wersetu: »I tak uderzy Pan w Egipt,
uderzając i lecząc«, uderzając w Egipcjan i uzdrawiając Izraelitów”.
776 Pomyłka autora, który użył przyimka al (na) zamiast el (do).
