Pa[rasza] Chukat, [27.06.1942] [83] 291
zrodzone ze swych rodziców, lecz także o to, że wykładamy Torę dzieciom Izraela,
gdyż cjak powiedziano w Gemarze:c „Każdemu, kto uczy Tory dziecko swego bliźniego,
Pismo poczyta to tak, jakby sam je spłodził”(32) – przypomina to cprocesc narodzin
cw obrębiec sefi r, dzięki czemu objawiane są ich światło i świętość.
A oto, na czym polega wielkość dzieci uczących się Tory, co którychc w świętej cksiędzec
Tikunej Zohar napisano, że są arObliczem Szechinyar: w świetle tego, o czym wspomniano
powyżej, cdzieje się takc nie tylko z powodu Tory, której cdziecic się uczą, lecz
także ze względu na tych, którzy uczą ich Tory, nauczyciel bowiem jest cniczymc stwórca
i odnowiciel, cjego rolac jako żywo przypomina stwarzanie i narodziny cw świeciec sefi r,
przy czym, jak wspomniano powyżej, stworzenie jest objawieniem, gdyż poprzez nie
On, niechaj będzie błogosławiony, objawił swe światło, stąd wniosek, że cdziecic jako
potomstwo stanowią fi zyczne odnowienie crodzaju ludzkiegoc, ale również odnowę cduchowąc
i narodziny w Torze, ponieważ cnauczanie Toryc też jest rodzajem narodzin,
jak wspomniano powyżej: „Każdemu, kto uczy itd., jakby sam je spłodził”, tak więc
cdziecic oznaczają stworzenie, a skoro stworzenie to środek Bożego objawienia, są one
Obliczem Szechiny(33), przez nie bowiem objawia się Szechina. Jak wspomniano powyżej,
wieczność ludu Izraela na tym świecie opiera się tylko na jego dzieciach, dlatego
pierwszy cw dziejachc wróg Izraela880, faraon, nastawał na dzieci Izraelitów: „Każdego
chłopca, który się urodzi itd. cu Hebrajczyków, wrzućcie do Niluc”(34)881. I tak samo było
z innymi okrucieństwami wrogów Izraela, że zawsze bezwzględnie znęcali się zwłaszcza(
35) nad żydowskimi dziećmi, czy to, uchowaj Boże, mordując je, czy też przymuszając
do odszczepieństwa, jak wiadomo z crozmaitychc rozporządzeń sprzed kilkuset lat(36),
(32) TB Sanhedrin 19b.
(33) Wyrażenie to zostało użyte w Zoharze i w Tikunej Zohar w odniesieniu do sprawiedliwych, nie
znalazłem go natomiast nigdzie w powiązaniu z małymi dziećmi uczącymi się Tory. Najbliższe
znaczeniowo sformułowanie znajduje się w Tikunej Zohar, Nusach acher 103a, lecz nie pojawia
się tam explicite „Oblicze Szechiny”: „Jest bowiem powiedziane: »Lecz roztropni jaśnieć będą
jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na
wieki wieczne« (Dn 12,3), i oblicza ich uczniów będą jaśnieć niczym gwiazdy na wieki wieków”.
(34) Wj 1,22.
(35) W poprzednich edycjach poprawiono na: be-jichud c„zwłaszcza”c. Tymczasem oryginalna
forma be-joched wskazuje na jidyszową wymowę i zapis tego słowa.
(36) Zob. opis Don Izaaka Abrawanela w jego komentarzu do Tory, Wj 7,26: „Wiele wygnanych
z Hiszpanii dzieci Hebrajczyków król Portugalii przymusił do przejścia na swoją wiarę, wysłał je
tam, wszystkie poniżej czternastego roku życia, niewinne dzieci, zarówno chłopcy, jak dziewczęta,
tysiące dusz”. Chodzi o dekrety dotyczące dzieci uchodźców sefardyjskich, którzy przybyli do
Portugalii po wypędzeniu Żydów z Hiszpanii w 1492 r. Z nakazu króla Jana II dzieci te uprowadzono
i wywieziono na Wyspę Świętego Tomasza u wybrzeży Afryki, należącą wówczas do imperium
portugalskiego, gdzie zostały zapędzone do pracy na plantacjach trzciny cukrowej. Większość
z nich zmarła z głodu i chorób. Podobnie podczas rzezi Żydów na Ukrainie w czasie powstania
Chmielnickiego (1648–1649) dzieci, zwłaszcza młode dziewczęta, uprowadzane były przez sprzymierzonych
z Kozakami i chłopstwem Tatarów.
880 Hebr. ha-sone Israel.
881 Cały werset Wj 1,22: „Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się
urodzi u Hebrajczyków, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu”.
