[Szabat Chazon], [18.07.1942] [85] 303
Powróćmy do tego, o czym wspomniano powyżej: „Każdy rozdział psalmów, który
ckrólc Dawid szczególnie sobie upodobał” – cupodobał sobie dlatego,c że czostał napisanyc
wskutek arprzebudzenia od dołuar, cDawidc zaś ściągał na siebie natchnienie Szechiny.
Dlatego kiedy Tora chce wskazać, że nasz Nauczyciel Mojżesz przewyższa wszystkich
pozostałych proroków, gdyż jego proroctwo zaczyna się od: „To jest ta rzecz”, ctekstc
nie mówi: „I odezwał się Pan do Mojżesza”, choć cjest rzeczą oczywistąc, że Pan przemówił
do niego – właśnie po to, by cnamc wskazać, iż Pan przemówił nie za sprawą
arprzebudzenia od góryar, lecz arprzebudzenia od dołuar, ctzn.c że Mojżesz sam to spowodował,
własnym wysiłkiem, i na tym właśnie polega cała wielkość proroctwa: „To
jest ta rzecz”; inaczej rzecz się ma w przypadku Egiptu, ckiedy Mojżesz powiedział:c
„Tak mówi Pan”(37), ccoc Raszi objaśnia: „To proroctwo zostało mu dane w chwili, gdy
stał przed faraonem”(38), innymi słowy wskutek arprzebudzenia od góryar, dlatego w tym
przypadku cTorac nie wspomina o dodatkowych słowach tego proroctwa, czyli: „To jest
ta rzecz”, natomiast cpojawiają się są onec jedynie cw tym fragmencie,c gdzie nastąpiło
jego arprzebudzenie od dołuar913.
85. [Szabat Chazon] c18.07.1942c
„Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące itd. cJudy i Jeruzalemu w czasach królów
judzkich: Uzjasza, Jotama, Achaza i Hiskiaszac”(1). Postarajmy się zrozumieć, dlaczego
ten szabat nazwany został od haftary, wszak są też inne szabaty(2), takie jak Szabat
Nachamu i Szuwa(3), nazwane od cczytanych w danym dniuc haftar, i z całą pewnością
w przypadku każdego z nich istnieje przyczyna, dla której odróżnia się on od
innych szabatów w roku, nienazwanych od ctytułówc haftary. Jeśli cSzabat Chazon został
tak nazwanyc dlatego, że przypada w okresie Trzech Tygodni914 i dlatego że cczytana
w tym dniuc haftara opowiada o zburzeniu Świątyni915, to czyż cto samo nie powinno
dotyczyćc dwóch szabatów(4) go poprzedzających(5), kiedy cczyta sięc haftary mówiące
(37) Wj 11,4: „I rzekł Mojżesz: Tak mówi Pan: O północy przejdę przez Egipt”.
(38) Raszi, tamże.
(1) Iz 1,1.
(2) W poprzednich edycjach: szabatot, jednakże Autor użył formy szabatim, odwołując się do
języka jidysz, w którym słowo szabes (hebr. szabat) jest rodzaju męskiego.
(3) W poprzednich edycjach: we-Szabat Szuwa c„i Szabat Skruchy”c.
(4) W poprzednich edycjach: ha-szabatot c„szabaty”c, zob. wyżej.
(5) W poprzednich edycjach: ha-kodmot c„poprzedzające”c.
913 Tj. z inicjatywy i za sprawą samego Mojżesza.
914 Hebr. [Jemej] bejn ha-mecarim, dosł. „[dni] pomiędzy [dwoma] nieszczęściami” – okres zw. też
Szloszet ha-Szawuot, czyli Trzy Tygodnie pomiędzy 17 tamuz (kiedy Nabuchodonozor zdobył Jerozolimę)
i 9 aw (gdy zburzona została Pierwsza Świątynia). W tym czasie opłakuje się zniszczenie
zarówno Pierwszej, jak i Drugiej Świątyni, jest to okres żałoby, postów i umartwień.
915 Hebr. Ha-churban.
85
